It's my Birthday!

Maandag 03-03-2014:
8:00-….. Toen ik uit bed kwam, wilde ik eerst naar onze compound gaan. Milou was al naar stage. Liss was ziek en bleef net als ik ook thuis. Ik bleef thuis vandaag, omdat mijn ‘Malaria’ al wel over was, maar ik toch nog uit wilde zieken en te bang was om al naar stage te gaan. Voordat ik naar onze compound ging, heb ik voor Liss even een briefje achter gelaten dat ik weg was. Want zij lag nog op bed, en wilde wel dat zij wist waar ik was. Toen ik eenmaal bij mijn compound was aangekomen, was er nog genoeg wat ik eigenlijk wilde gaan doen. Het was ondertussen zo een rommeltje geworden in ons huisje! Eerst ben ik begonnen met het opruimen en afwassen. Daarna ben ik aan de grote stapel met was begonnen. Er lag zo ontzettend veel was, dat ik dit echt eens weg moest werken. Voor de was ben ik iedere keer terug naar de compound gekomen. Wanneer ik dan bij de compound kwam, kon ik de was van de lijn halen en weer nieuwe was ophangen. Vandaag zouden ook de ouders van Eline aankomen. Eline had daarom ook maar een halve stagedag en is daarna naar Banjul gegaan om haar ouders op te halen. Toch wel een spannende dag dus. Toen ik klaar was in de compound, ben ik even op mijn computer gaan werken voor school. Ook had ik nog heel wat spullen in onze compound staan, die ik naar het huis van de meiden moest brengen. Vanaf vandaag zou ik namelijk voor twee weken bij de meiden gaan wonen. Omdat de ouders twee weken naar Gambia zouden komen, zou Eline voor deze weken bij haar ouders gaan wonen. Voor ons allebei was het eigenlijk wel fijn, om wat ruimte te hebben. De ‘W’ waar we het op school over hebben gehad, klopte wel. En dit is natuurlijk ook normaal. Ik heb deze dag eigenlijk niet veel meer gedaan dan gerust en een hoop spullen van de ene compound naar de andere gebracht. Dit was voor mij gewoon wat makkelijker dan dat ik iedere dag heen en weer moet lopen. Ik was eigenlijk heel de dag alleen. Alleen Liss was thuis, omdat ze zich ook niet lekker voelde. Voor mij was dit wel even goed. Ik had gewoon even de tijd nodig om alleen te zijn, en even over alles wat er afgelopen tijd was gebeurd, na te denken. Later kwamen Milou en Leonie ook weer thuis van stage, en zijn we met zijn allen wat gaan eten. Verder heb ik eigenlijk niet veel meer gedaan. ’s Avonds kwam Eline nog even langs om wat spullen op te halen en naar haar ouders haar compound te brengen. Ik ben lekker op tijd naar bed gegaan. Ik had dit wel even nodig.

Dinsdag 04-03-2014:
8:00-14:00 Vandaag liep mijn wekkertje weer af. Het was weer tijd om naar school te gaan. Ik was gelukkig weer helemaal opgeknapt nu. Wel zorgde ik ervoor dat ik mijn malariatabletten goed in nam, en nu ook wat meer me zelf zou beschermen d.m.v. DEET spray. Ook was het voor mij een vrolijke en zeer leuke dag, want
ik was jarig vandaag! Ik kwam in de woonkamer, en zag dat de
hele kamer versierd was met slingers. Zelfs mijn stoel was
versierd! Ik vond dit wel zo lief! Liss had dit schijnbaar voor mij
gedaan ’s avonds, zonder dat ik er ook maar iets van gemerkt
had. Mijn dag begon hierdoor dus al gelijk goed. Ik voelde me
echt jarig. Toen ik ontbeten had op mijn verjaardagsstoel, ben
ik op mijn fietsje gestapt en naar stage gegaan. Eenmaal op
stage aangekomen, vertelde ik, dat ik jarig was en dit wilde
vieren door te trakteren. Ik legde ook uit aan mijn mentor, dat dit in Nederland traditie is. Mijn mentor baalde een beetje, dat ze helemaal niet wist dat ik vandaag jarig was. ‘Had dit gezegd! Dan had ik een verjaardagscake voor je kunnen maken, en had ik wat kunnen voorbereiden!’ Zei ze. Dit was wel een beetje jammer. Maar ondanks dat, had ze er nog een leuke dag voor me gemaakt. Ze riep er eerst een andere leraar bij. Hij had op het bord getekend: ‘Happy Birthday Jainaba Jallow’. Heel er mooi en leuk! Daarna zijn alle leerlingen voor mij gaan zingen. Pff wat duurde dit lang zeg! Ik dacht: ‘ze kennen alleen maar Happy Birthday’. Maar daarin had ik me vergis Ze kenden wel degelijk heel veel verjaardagsliedjes en bleven maar zingen voor mij. Daarna ben ik gaan trakteren. Ik had voor alle leerlingen een hartjes lolly en
voor allebei mijn mentoren een koek. Zowel de leerlingen als de mentoren vonden dit heel erg leuk. Ik had nog lolly’s
over, dus heb ik deze uitgedeeld aan de andere leerkrachten van grade 2. Ook zei waren hier heel erg blij mee. Ik heb eigenlijk niet veel gedaan deze dag, omdat deze dag in het teken stond van mijn verjaardag. We hebben niet veel lessen gedaan, omdat we alleen maar bleven zingen en er een feestje van maakten. Zo was het al heel snel ‘break’, en vlogen de leerlingen het lokaal uit. Ik ben zoals altijd naar de lerarenkamer gegaan, om daar mee te eten. Ik kwam binnen en wist niet wat ik zag: ‘aaahh mijn lievelings eten!’ Dacht ik. De leerkracht weten wat ik het liefste eet, en hadden dit dus voor mij klaar gemaakt, omdat ik jarig was. Zo lief! Het was spaghetti met veel kruiden, stokbrood en ui. Echt heel erg lekker! Ik had daarom ook mijn buikje helemaal vol kunnen eten. Na de break zijn we weer terug gegaan naar de klas. Daar stond een hele fotoshoot op me te wachten. Mijn mentor wilde nu geen lessen meer geven, omdat het mijn verjaardag was, en ze zich schuldig voelde dat ze hier niets voor had voorbereid. Ze pakte mijn telefoon af en vroeg of ik naast het bord wilde gaan staan (op het bord stond mijn naam in het kleur geschreven). Zij riep dan ieder keer een leerkracht erbij, zodat hij/zij naast mij kon staan en ik met diegene op de foto kon. Zo zijn we eigenlijk heel de middag bezig geweest, en ben ik door iedereen gefeliciteerd. Toen school uit was, kwam Eline langs bij mij in de klas. Ook zei kwam me feliciteren en ging met mij op de foto.
14:00-17:00 Daarna zijn Eline en ik naar de compound van haar ouders gelopen. Ik was hier nog niet eerder geweest, en wist niet waar het was. Ook wist ik niet hoe het er uit zou zien. Toen we daar aankwamen, kreeg ik een rondleiding in de compound. Het zag er heel mooi uit. En het eerste wat ik zag was een mooie grote bank! Die zou ik ook wel willen hebben! Dacht ik. We zijn er in gaan zitten en hebben lekker met zijn wat gedronken en bijgekletst (Eline, haar ouders, broertje en ik). Ook hebben we gepraat over mijn verjaardag, en afgesproken dat ik ’s avonds met de andere meiden naar deze compound zou komen, om mijn verjaardag te gaan vieren. Na dat we weer bijgekletst hadden, ben ik naar huis gegaan. Er was nog genoeg te doen! Dacht ik. Toen ik net thuis was, belde mijn mentor me op. Ze zei dat ze bij de ‘Gambia College’ was, en me graag nog even wilde zien, maar niet wist waar we woonde. Ik heb haar opgehaald en mee genomen naar huis. Daar kreeg ik een verjaardagscadeau van haar. Ze was dus na schooltijd gelijk naar de markt gegaan, om nog een cadeau voor mij te kopen. Het cadeau zat ingepakt met echt inpakpapier. Ook dit had ik eigenlijk nog niet eerder gezien in Gambia. Kun je je cadeaus toch inpakken dan? Dacht ik. Toen ik het cadeau open maakte zag ik zes verschillende armbandjes, een sleutelhanger en parfum zitten. ‘Wauw, zoveel voor me gekocht en ook zo leuk’ Dacht ik. Ik bedankte haar ook heel erg voor dit super cadeau en we hadden nog even bijgekletst over de dag en het leuke cadeau. Daarna ben gelijk gaan douchen en mezelf mooi gaan maken. Het is natuurlijk maar één keer per jaar je verjaardag!
17:00-21:00 Toen ik net klaar was, stonden Kevin en Alex al bij ons op de stoep. Ik had hen afgelopen week ontmoet en ook uitgenodigd voor mijn verjaardag. Ik had een hele mooie verjaardagstaart, een fles rode wijn, een fles bier gekregen van de jongens. Echt super leuk! Ze hadden zo hun best gedaan voor mij
en zoveel geld er voor uit gegeven! Ik was hier ook
echt heel erg dankbaar voor! Daarna zijn we nog
even met de meiden en de jongens in de ‘achtertuin’
gaan zitten. Daar hebben we nog even wat
bijgekletst met elkaar. Later kwam ook Joseph nog
langs voor mijn verjaardag. Ook hij had wat voor
mij meegenomen. Hij had een armband met een
bijpassende ketting. Echt heel erg lief! Ik weet van
hem dat hij niet veel geld heeft, en toch koopt hij
dit voor mijn verjaardag. Hij had dit natuurlijk niet
hoeven doen. Dat hij naar mijn verjaardag komt, om dit met mij te vieren, vind ik al super. Ook Joseph kwam bij ons achter zitten. Toen iedereen gedoucht was, we weer bijgekletst hadden en het eigenlijk al tijd was om te gaan, zijn we met zijn allen richting de compound van Eline haar ouders gegaan. Toen we bij de auto van Kevin aankwamen, kwamen we er achter dat de auto niet meer werkte. De accu was leeg. Fijn! Iedereen zat al op mijn verjaardag, en ik was er voorlopig nog niet. Niet echt handig. Kevin is daarom ook bij de auto gebleven om hem te laten maken, en zou dan later komen. Wij zijn met zijn allen door gegaan naar de compound.
21:00-…. Eenmaal bij de compound aangekomen, zag ik dat iedereen al op me zat te wachten. Ik voelde mezelf echt schuldig dat ik gewoon te laat was, op mijn eigen verjaardag. ‘Dit kan echt niet!’ Dacht ik bij mezelf. Gelukkig was niemand boos en kon mijn verjaardag beginnen. Iedereen had cadeautjes voor me meegenomen. Aan het einde van de avond zaten heel mijn armen vol met armbanden. Wel zwaar, maar wel heel leuk. Ik voelde me echt jarig! De ouders van Eline hadden erg
hun best gedaan, om er een leuke verjaardag van te maken.
Ze hadden snoep, slinger, verjaardagskaarsen, bekers en
ga zo maar door, mee genomen vanuit Nederland. Het was
daarom ook een hele gezellige avond! Ook hadden zij een
cadeautje voor me bij. Een zakje vol geluk. Zo lief!! Ook
hadden ze een verjaardagskaart van mijn moeder
meegenomen vanuit Nederland. Mijn moeder had voor
deze dag een verjaardagskaart gekocht, een verhaaltje in
geschreven en geld gegeven. Heel leuk dat ik toch iets van
mijn moeder kan hebben op mijn verjaardag. Toen de meeste mensen al weg waren, en we wisten dat we de volgende ochtend weer naar school moesten, hadden we besloten om naar huis te gaan. Kevin, Alex, Liss, Milou, Leonie en ik zouden naar onze compound lopen, en Eline en Mamadi naar Mamadi’s compound. Ik heb de ouders van Eline wel heel erg bedankt voor deze leuke en geslaagde avond. Ook had ik alle mensen bedankt, om naar mijn verjaardag te komen en natuurlijk ook voor alle leuke cadeaus. Daarna zijn we naar huis gelopen. Onderweg zagen we Kevin zijn auto staan en moest hij nog even daar naar een paar vrienden. Vervolgens zouden we vanaf daar mee kunnen rijden. Want zijn vrienden wilden ons wel thuis brengen. Eenmaal bij de college aangekomen, kwamen we er achter dat die vrienden geen echte vrienden waren en er genoeg geld voor vroegen. Natuurlijk hadden we dit wel betaald, anders had Kevin dit voor ons moeten doen. Gelukkig kwamen we er achter dat Kevin zijn andere auto inmiddels weer was gemaakt. Daarna zijn Kevin en Alex nog even meegelopen naar huis. Daar hebben we nog even bijgepraat over de avond en de gezelligheid. Ik merkte wel dat ik gesloopt was van deze zware maar zeker ook leuke dag. Toen de jongens naar huis waren gegaan, heb ik eerst mijn verjaardagskaarten opgehangen aan de kastdeur, zodat ik daar dan ook elke dag naar kon kijken. Daarna ben ik lekker naar bed gegaan. Een geweldige verjaardag!!

Woensdag 05-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag weer en dag stage. De laatste voor vandaag. Ik hoefde vandaag niet alleen naar stage te fietsen. Omdat ik nu bij de meiden woon. Liss en Milou moeten altijd op de zelfde tijd weg, dan ik. En zij hebben tenslotte ook een fiets. Daarom zijn we deze ochtend met zijn drieën naar stage gefietst. Zo hoefde ik alleen nog maar het laatste stukje alleen te fietsen. Omdat Eline nu bij haar ouders woont, en dit eigenlijk vlak bij school is, komt zij gewoon alleen en lopend naar school. Doordat ik met de meiden mee fiets naar stage, ben ik er wel vroeger dan dat ik er normaal was. Daarom had ik maar besloten om nu eerst langs de shop te gaan (tegenover de school), om daar eerst even een fruitcoctail te drinken en rustig te zitten. Als het dan tijd is, pak ik mijn fiets op, ga ik naar school en schrijf ik in het ‘timebook’. Toen mijn school begon, ben ik voor het eerst in het register gaan kijken. Ik had afgelopen weken gezien dat ze iedere dag de registratie van de leerlingen opnamen, en nu wilde ik dit eens gaan doen. Ik sloeg het register open en begon naar de namen te kijken, die ik dan op moest noemen. Het eerste wat ik dacht was: ‘wat een moeilijke namen zeg!’. Ook zei mijn mentor dat ik dan de voornaam en achternaam moest roepen, omdat het vaak gebeurd dat er dubbele namen zijn. Toen ik aan het roepen was, merkte ik ook wel dat ik niet alle namen goed uitsprak en dat de leerlingen ook wel om me moesten lachen. Maar dit geeft niets. Als ik het vaker doe, ga ik de namen beter kennen en dus de leerlingen ook. Wanneer ik een naam opgenoemd had, moest de leerling ‘present’ of ‘absent’ roepen. Wanneer de leerling ‘present’ was, moest ik een vinkje achter de naam zetten en als de leerlingen ‘absent’ roepen, moest ik een rondje achter die naam zetten. Als ik dan iedereen opgenoemd had, moest ik gaan tellen hoeveel leerlingen er aanwezig waren deze dag, en onderin opschrijven. Daarnaast moest ik op een apart blaadje opschrijven hoeveel jongens er afwezig waren, hoeveel meisjes er afwezig waren en hoeveel leerlingen er dan in totaal aanwezig waren. Als ik dit opgeschreven had, moest ik dit naar een andere leerkracht brengen die dit dan van alle klassen weer verwerkt. Nog een hele klus dus. Maar of ze er verder ook echt wat mee doen? Dat weet ik niet. Verder heb ik de ochtend gevuld met het nakijkwerk. Er lagen heel veel schriften die nog nagekeken moesten worden. Wanneer ik nog tijd over had, heb ik nog geholpen met de lessen en vooral ook geprobeerd om leerlingen te helpen tijdens de lessen. Maar het Engels blijft nog wel steeds moeilijk bij de leerlingen, waardoor het ook moeilijk is bij mij.
14:00-16:00 Toen school uit was, ben ik met mijn mentor mee gelopen naar de markt. Ik had haar verteld, dat ik graag een Afrikaanse jurk wilde laten maken, maar niet wist hoe ik dat moest doen en waar dit kon. Gelukkig wist mijn mentor wel waar dit allemaal kon en wilde ze me hierbij helpen. We waren eerst naar een shop op de markt gegaan, om de stof te kopen. Ik kon uit heel veel stoffen kiezen. Gelukkig had ik van te voren, nog geen print in mijn hoofd en had ik genoeg keuze. Ik kon een hele leuke stof vinden en vroeg of het mogelijk was, om deze te kopen. Natuurlijk was dit mogelijk. Gelukkig wisten ze in de shop wel hoeveel meter ik ervoor nodig had om er een Afrikaanse jurk van te laten maken. Toen ik mijn stof eindelijk had, konden we naar de kleermaker. Ook wist mijn mentor waar deze zat. Eenmaal daar aangekomen, lagen er heel veel boeken met verschillende modellen waaruit ik kon kiezen. Pff wat was dat moeilijk zeg, om een keuze te moeten maken! Na een tijdje zoeken, vond ik toch wel een leuk model. Toen ik deze op wilde geven, moesten ze eerst al mijn maten even opmeten. Dit schreven ze dan op een briefje en plakten dit dan weer op mijn stof. Omdat de baas er op dit moment niet was, konden ze geen prijs maken en dus ook nog niet beginnen met het maken van mijn jurk. Dit was dus wel erg balen! Toen we alles geregeld hadden, zijn we nog even naar mijn mentor thuis gegaan, om wat te drinken en te kletsen. Mijn mentor en ik hadden afgesproken, dat we ’s avonds nog even terug zouden gaan, om te kunnen betalen.
16:00-…. Eenmaal thuis aangekomen, heb ik eigenlijk niet veel meer gedaan. Ik heb even op bed gelegen en lekker gerust. Verder heb ik nog even op mijn laptop gezeten, om mijn tijd maar te vullen. Leonie zou pas rond half 8 thuis zijn, dus eten konden we ook nog niet. Om 18:00 uur had ik afgesproken met mijn mentor, om bij de kledingmaker te zijn. Dus ik was met mijn fietsje naar de kledingmaker gegaan, waar ik vervolgens mijn mentor belde om te vragen of ze er ook al aankwam. Gelukkig was ze al vrij snel bij de shop. We zijn samen naar binnen gegaan, en gekeken of de baas er was. Het moest haast wel, want om 19:00 uur gaat de winkel dicht. Maar gelukkig, hij was er. Ik heb gelijk uitgelegd dat ik een jurk wilde laten maken e.d. De baas haalde mijn stof erbij en zag ook de maten staan. ‘Dit klopt niet’ zei hij. Hij pakte zijn rolmaat erbij en nam mijn maten nog een keer op. Ik dacht eerst dat hij een grap maakte, en me gewoon zelf wilde opmeten. Maar later bleek dat in alle maten wel tot 5 Cm verschil zat. Gelukkig maar dat hij dit zag, anders zou mijn jurk niet eens passen. Daarna vertelde hij wat de prijs was, en heb ik betaald. Ik vond de prijs heel erg meevallen, want ik had verwacht dat het duurder was. Toen we hier klaar waren, is mijn mentor naar huis gegaan, en ben ik ook weer terug naar huis gefietst. Eenmaal thuis aangekomen, was het eten eigenlijk al klaar en kwam Leonie ook al thuis. Dit was zeker fijn! Ik kon gelijk aanschuiven. Toen we klaar waren met eten, zijn Leonie en ik gaan afwassen/afdrogen. Want ook dit moet gebeuren. Daarna was het inmiddels al weer later..

Donderdag 06-03-2014:
9:00-14:00 Vandaag kon ik een beetje uitslapen. Normaal gesproken zou dit mijn vrij dag zijn, maar het was sportdag op stage. Dit zou georganiseerd worden door een Nederlandse organisatie, dus ik wilde hier natuurlijk wel bij zijn. Omdat ik later vertrok, moest ik wel alleen fietsen want de meiden waren al lang op stage. Ik kwam om 10:30 aan op stage. De sportdag was om deze tijd al wel begonnen, maar dit maakte niet zoveel uit. Ze vonden het op mijn stage al heel erg leuk dat ik langs kwam en de moeite nam om deze sportdag bij te wonen. Eline was ook gekomen samen met haar broertje. Toen ik kwam, waren de leerkrachten heel druk bezig met het eten. Ze waren eten aan het maken voor alle leerlingen. En zoals gewoonlijk was dit vis met wat groente. ‘Mmmm’ lekker! Ik ben eerst bij de leerkrachten gaan zitten, om ze te helpen met de voorbereidingen van het eten. Toen ik niet meer kon helpen, ben ik bij de leerlingen op het plein gaan kijken. Daar was de sportdag ook in volle gang. Ik heb natuurlijk ook overal foto’s van gemaakt en bij alle onderdelen even gekeken. Toen Sjoerd en ik op het plein stonden te kijken, werden we geroepen door een leerling. Hij vroeg of ik in zijn klas wilde kijken. Het was een leerling uit de hoogste groep, die aan de jongste leerlingen aan het lesgeven was. Dit was wel heel leuk om te zien. Heel apart dat een leerling, andere leerlingen lesgeeft. Hij was ze aan het leren tellen en het alfabet aan het leren d.m.v. Liedjes te zingen. Ook dit had ik gefilmd. Daarna zijn we weer uit het lokaal gegaan en ben ik bij het onderdeel: ‘voetbal’ gaan kijken. Dit is
natuurlijk toch wel mijn favoriete onderdeel. Toen ik
hier even aan het kijken was, kwam ik een Nederlandse
man tegen en zijn we aan de praat geraakt. Ik vroeg
hem ook hoe de organisatie werkt en voor hoe lang ze
dan ook hier zijn. Helaas bleven ze niet lang in dit land.
Hij zei dat hij maar voor een paar weekjes bleef. Wel
vond ik de organisatie heel zinvol. Want ook al blijven ze
niet lang, ze zorgen er wel voor dat de leerlingen hier,
ieder jaar sportdag krijgen. Ook vertelde hij dat ze
Gambiaanse jongeren (die ook studeren voor sport leraar) opleiden en helpen om sportdagen te organiseren en deze ook te begeleiden. Zo helpen ze de Gambiaanse jongeren eigenlijk ook door beter in hun baan te worden. Tijdens de sportdag, waren het ook de Gambiaanse jongeren die hielpen bij de onderdelen. De Nederlandse mensen, stonden er alleen maar bij om af en toe te helpen en te kijken of alles goed ging. Heel erg leuk om te zien en te horen dat er genoeg organisaties zijn die de scholen hier helpen en begeleiden. Daarna hadden we eigenlijk wel genoeg van de sportdag gezien, en zijn Eline, Sjoerd en ik naar de compound van Eline haar ouders gelopen.
14:00-17:00 Eenmaal aangekomen bij de compound, hebben we wat stoelen buiten gezet, en zijn we wat gaan drinken met zijn allen. Eline haar ouders waren ook net thuis gekomen. Zij waren naar de markt geweest. We hebben wat gedronken en bijgekletst. Toen ik eenmaal zat, kwam ik erachter dat ik de portomonnee van mijn mentor nog in mijn tas had zitten. Ik had daarom ook gelijk mijn mentor gebeld, om te dit te zeggen. Gelukkig vond ze het niet zo erg. Ze vertelde dat ik hem wel bij me kon houden en hem dan vanavond kon geven als ik haar zou zien. Gelukkig maar. Daarna ben ik op mijn fiets gestapt en weer naar huis gegaan. Toen ik thuis kwam, ben ik weer maar eens achter mijn laptop gedoken om wat verslagen te maken. Ook dit moet ik natuurlijk altijd nog bijhouden (ook al is dat soms lastig). Ik had afgesproken met mijn mentor dat ik ’s avonds naar de kledingmaker zou gaan met haar, om mijn Afrikaanse jurk op te halen. Nooit verwacht dat hij binnen een dag al helemaal klaar zou zijn. Om 17:00 ben ik dus weer op mijn fietsje gestapt om naar de kledingmaker te rijden. Eenmaal aangekomen, belde ik mijn mentor om te vragen of ze ook naar de shop kon komen. Gelukkig was ze er al snel. Want het werd steeds donkerder en dat vond ik toch niet zo fijn. Toen ze kwam, had ik eerst gelijk haar portemonnee terug gegeven, voordat ik dat zou vergeten. Daarna zijn we naar binnen gegaan. Mijn jurk was al af en ik was ook al snel aan de beurt. Ik vond hem er zo leuk uit zien, dat ik hem gelijk wilde passen. Ik moest hem natuurlijk ook passen om te kijken of de maten wel klopten. Mijn mentor hielp me om de jurk aan te doen. Ik wist natuurlijk helemaal niet hoe je die aan moest doen en of je eerst de rok of eerst het shirt aan moest doen. Daarna volgde mijn hoofddoek, want ook deze had ik laten maken. Ook hielp ze me om deze aan te doen. Ik had nog nooit in mijn leven een hoofddoek gedragen en nu moest ik er toch even aan geloven. Toch wel apart! Eenmaal alles gepast, kon ik het weer uit doen en konden we gaan. Ik ben gelijk naar huis gegaan en mijn mentor ook. Mijn mentor zei wel tegen me dat ik mijn jurk ook naar stage moest gaan dragen. Toen ik weer thuis was, stond het eten al klaar en kon ik aanschuiven.

Vrijdag 07-03-2014:
….-17:00 Vandaag was dan toch echt mijn vrije dag. Dus dat betekend eerst lekker uitslapen, dacht ik. Nee hoor ik was weer lekker vroeg wakker. De meiden zouden vandaag weer intervisie hebben. Dit hebben ze meestal dan ook om 9:00 uur ’s ochtends. Omdat ik ’s ochtends dan toch het een en ander gehoord had, was ik wakker geworden en kon ik helaas niet meer slapen. Ik ben uitbed gekomen, en toen zag ik de meiden en Metsje en Mamadi al zitten aan de tafel. Ik heb eerst wat ontbeten. Daarna vroeg Metsje me of ik toch buiten wilden gaan zitten, omdat intervisie toch persoonlijk is en ik daar dan ook niet bij mag zijn. Dus ben ik buiten gaan zitten. Ik had mijn laptop en oordopjes mee genomen en ben buiten wat muziek gaan luisteren. Een aantal minuten later kwam Metsje ook buiten zitten. Ze waren klaar gepraat en moesten samen met Mamadi aan hun project beginnen. Ik heb buiten nog even met Metsje gepraat over de gang van zaken en over mijn ‘ziekte’. Gelukkig was deze inmiddels wel over. Metsje, Eline en ik hadden ook afgesproken om maandag na schooltijd (15:00) intervisie te hebben. Dit vond ik dan ook prima. Later is Mamadi dan ook weg gegaan, omdat hij ’s middags ook gewoon moest gaan werken (les gaan geven) en hij dus niet zo heel veel tijd meer had. Toen Mamadi weg ging, vertrok Metsje ook. De meiden zijn gelijk verder gegaan met het project. Ik heb lekker achter mijn laptop gezeten, film gekeken en wat dagverslagen getypt.
17:00-… ’s avonds waren we van plan om met zijn allen naar westphield te gaan om wat te gaan eten. En ook weten we dat ze hier internet hebben (ook wel handig). We hadden voor vanavond dan ook alleen maar vervoer nodig voor de heenreis. Voor de terugreis, zou Kevin ons terugbrengen. We hadden helaas wel heel lang over de heenreis gedaan. Omdat het al avond was, was het moeilijk om een bustaxi te krijgen. Gelukkig waren er wel een aantal aardige mensen waar we mee mee konden liften. Zo zijn we uiteindelijk toch in westphield kunnen komen. Eenmaal bij westphield, zat Kevin ook al op ons te wachten. We hebben lekker met zijn allen wat kunnen eten, en vooral ook kunnen internetten. We moesten allemaal weer eens aan onze blog werken. Gelukkig was er de ruimte om onze blog hier online te kunnen zetten. Eenmaal klaar, hebben we om de rekening gevraagd en zijn we met Kevin naar huis gereden. Daar heeft hij nog even bij ons gezeten..

Zaterdag 08-03-2014:
…-17:00 Vandaag was het Nationale vrouwendag. Hier hadden we onszelf ook voor opgegeven. We zijn opgestaan, hebben eerst onszelf opgefrist en klaar gemaakt voor deze dag. Daarna kwamen Eline en haar moeder ook naar ons toe. Toen iedereen er was, zijn we weg gegaan. We moesten naar Palma Rima, maar waren hier eigenlijk nog nooit geweest. We hadden gevraagd hoe we er moesten komen, en wat we tegen de taxi’s moesten zeggen. Gelukkig ging het goed. Ook konden we weer zoals gewoonlijk goed liften. Eenmaal aangekomen, zaten Metsje en Fleur er ook. Fleur was een van de studenten die eerdere jaren vanuit de HZ ook voor vier
maanden in Gambia was geweest, en nu weer voor een
weekje kwam om iedereen hier te zien. We hebben
kennis gemaakt met Fleur en ook bij gepraat over het
onderzoek, school e.d. Verder hebben we naar een
toespraak geluisterd van een vrouw die het had over
verschillende onderwerpen als: besnijdenis bij vrouwen,
een speciale implantaat in de arm e.d. Toen de toespraak
klaar was, kregen we een heerlijke lunch. Het was echt
typisch Hollands. Ook was deze dag speciaal voor de
Nederlandse vrouwen die in Gambia waren. We kregen dingen als: kippensoep, gevulde eieren, frikadellen, kroketten, cake, beschuit en beleg. Heel erg lekker dus. Fijn om weer eens echte Hollandse producten te kunnen eten. Na het eten, zijn we nog even blijven zitten om ons drinken op te drinken en wat na te praten over de toespraak. Ook werden wij voorgesteld aan de anderen. Er werd aan ons gevraagd waarvoor we hier waren, en hoe lang. Daarna zijn we even naar het strand hier geweest. We waren nog nooit naar dit strand geweest.
Op dit strand stonden een aantal kraampjes, waar je kleding en sieraden kon kopen. Hier had ik dan ook een armbandje gekocht. Daarna zijn we weer terug gelopen richting de taxi’s.
17:00-20:00 Daarna zijn we met zijn allen met de taxi naar senegambia gereden. Daar zouden we bij Wildmonkey wat gaan eten. Ik had deze keer ‘pasta’ genomen. Heel erg lekker en voor herhaling vatbaar! We hebben hier best lang gezeten en ook even kunnen internetten. Hierdoor werd het wel wat ongezelliger, omdat dan iedereen natuurlijk op zijn telefoons zit. Eline, haar moeder en ik zijn ook nog even bij de graftmarket gaan kijken. Eline wilde graag een armbandje hebben met de letter ‘s’. Ik wilde alleen maar overal kijken en kijken of ik misschien nog iets leuks kon vinden. Toen we klaar waren, zijn we weer richting de taxi’s gelopen. Het viel nog niet mee om een taxi te krijgen met zoveel mensen. Maar gelukkig na een tijdje was het dan toch gelukt om een bustaxi te krijgen. Fleur reed niet helemaal met ons mee, omdat zij wat dichterbij woonde. Het laatste stuk, konden we nog mee liften. We moesten met zijn allen achter in de laadbak zitten. Eenmaal bij de college, konden we er uit. Eline en haar moeder bleven nog zitten, omdat zij nog een stukje verder moesten rijden voor hun huis.
20:00-…. Vandaag zou ik voor het eerst uit gaan in Brikama. Ik vond het wel spannend, want ik was nog niet eerder uit gegaan hier en wist niet wat ik moest verwachten. De andere meiden waren hier al wel en keer uitgeweest. Maar eerst moesten we ons zelf omkleden en klaarmaken voor de avond. Fleur zou naar ons toe komen, en Kevin met zijn vrienden ook. Zij waren al snel aangekomen. We hebben nog even met zijn allen bij ons in de achtertuin gezeten en gekletst. Mamadi en Eline zouden vanuit hun huis gelijk naar het feest komen. Het feest werd gehouden in een soort open plaats wat heet: ‘Joko’. We hadden met hun afgesproken om er rond 11:30 naartoe te komen. We zijn dan ook met zijn allen lopend daar naartoe gekomen. Eenmaal aangekomen, zagen we dat het erg druk was. We hoorden dan ook dat er een bekende artiest zou komen, waardoor er meer mensen waren. Helaas mocht niet iedereen naar binnen. Ook voor ons duurde het heel erg lang. Kevin had er al voor gezorgd dat we bandjes hadden en dus de intree hadden betaald. Zo kon het wat sneller kunnen gaan voor ons. Bij de ingang stonden ook politie agenten om de orde een beetje te kunnen houden. Na een tijdje te wachten, begonnen de politie agenten met hun stokken te slaan en vloog iedereen weg. Ik merkte dat iedereen ineens weg vloog, en probeerde zelf ook weg te rennen. Eline was al te laat en werd al geslagen door een van de stokken waardoor ze overstuur was geraakt. Er ontstond een hele grote kring met in het midden ‘wij’ (de blanke mensen). Omdat de politie agenten zo geschrokken waren dat Eline geslagen en overstuur was, mochten we naar binnen lopen en hoefden we niet te wachten. Dit scheelde een hoop tijd, ondanks dat het niet op een leuke manier gebeurde. Eenmaal binnen gekomen, zag ik een pleintje met aan het einde, een podium waar de artiesten optreden en de dj stond. Wat mij wel gelijk opviel was, dat er veel drugs gebruikt werd. Met name ‘Marihuana’. Onze kleding stonk er ook al snel naar. Maar dat mocht de pret niet drukken! Kevin had een fles rode wijn meegenomen, waar Eline en ik van dronken. Verder hadden ze er alleen maar bier. Bah! Ik lust geen bier. Na en tijdje moest ik toch wel erg naar de wc. Normaal probeer ik het dan op te houden totdat ik weer thuis ben (aangezien ze nergens wc’s hebben). Maar zolang wilde het niet meer lukken. Fleur wilde met me meelopen, omdat ik niet wist waar het was. Eenmaal bij de toilet, wist ik niet wat ik meemaakte. ‘Neeeee, Franse toiletten!’ Riep ik. Mensen zullen ook wel denken. Pff. Voordat ik naar het toilet kon, stond ik al in een grote plas. Ik wilde niet weten wat voor plas dat was (aangezien het nooit regent). Daarna merkte ik dat er niet eens een deur was. Ik wilde het bij de mannen proberen, maar daar was het nog erger. Dat was mijn avontuurtje wel van de avond! We zijn heel lang gebleven hier. Toen het vier uur was, merkten we dat het al behoorlijk leeg liep. Toen besloten we ook maar om te gaan. Fleur ging met Lamin mee. Mamadi en Eline liepen ook de andere kant op. Kevin, zijn vrienden, Liss, Milou, Leonie en ik liepen richting de ‘Gambia College’. Pff als je al moe bent van de avond, is dat toch nog een heel eind lopen. Eenmaal aangekomen, bleek dat ik mijn bed toch nog aardig snel kon vinden..

Zondag 09-03-2014
12:00-… Vandaag hebben we heel lang geslapen. Omdat we gisteren avond uit waren geweest, en het nog al laat was geworden, was het wel nodig om even goed te slapen. Ik had alleen niet verwacht dat het zo laat zou worden. We wilden vanmiddag wel naar het strand gaan met zijn allen, dus moesten we wel een beetje op schieten. We zijn uit bed gekomen, en gelijk onze strandtassen in gaan pakken en ons klaar gaan maken. Op zondags rijden er nooit veel bustaxi’s, omdat de meeste mensen dan moeten bidden. Daarom duurt de reis dan ook altijd wat langer. Njembeh (dat is een meisje die ook in de college woont) was toevallig even bij ons gekomen, om te kijken hoe het met ons was. We hadden haar ook gevraagd om met ons mee te gaan naar het strand. Ze vond het heel leuk en wilde graag mee. Helaas duurde het wel even voordat we een taxi hadden. Eenmaal aangekomen op het strand, was het behoorlijk koud en bewolkt. We zijn daarom ook niet gaan zwemmen vandaag. Wel hadden we lekker even op het zand gelegen en op het terras van Lamin gezeten. Lamin is een jongen die een juicebar heeft op het strand in senegambia. Toen we weg wilden gaan (omdat het koud was) hebben we ons eerst omgekleed en wat warmers aangedaan. Daarna vroeg Lamin of we nog een juice van hem wilde. We hebben op de juice gewacht, hem opgedronken en zijn dan toch eindelijk weg gegaan. Omdat het al laat was en we nog moesten eten, zijn we weer naar ‘Wildmonkey’ gegaan, om daar wat te eten met zijn allen. Omdat de pasta van gisteren zo goed bevallen was, heb ik hem vandaag weer genomen. We hebben hier lekker nog even gezeten en geinternet. Toen Eline zag dat wij hier zaten, kwam ze even naar ons toe. Ze vertelde dat ze toevallig ook uit eten was vlakbij met haar ouders en dat ze waren verhuisd naar senegambia. Ze hadden muizen in hun oude compound gevonden en zelfs muizenkeutels in hun bed. Pff ik moet er niet aan denken! ‘Ik geef haar groot gelijk’ dacht ik. Hierna zijn we weer met de taxi naar huis gegaan. Omdat het al laat was, konden we geen bustaxi’s meer krijgen en moesten we een gele taxi nemen. Helaas, want dit is wel duur (toeristische prijzen). Ze denken nog steeds dat wij toeristen zijn, terwijl we hier vaak genoeg komen.