Een weekje strand.

Maandag 17-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag hadden we weer stage en ging mijn wekkertje weer om 7:00 uur (zoals iedere dag). Gelukkig kon ik goed uit bed komen. Ik wilde dit wel, want het was weer veel te warm om te kunnen blijven liggen. Lekker is dat altijd, ’s ochtends je bed uit zweten.. Eenmaal klaargemaakt voor school, vertrok ik weer op mijn fietsje en Eline gezellig achterop. Wanneer we bij school komen, gaat Eline tegenwoordig standaard alvast het schoolplein op om in het timebook te schrijven voor ons. Wij willen namelijk altijd nog even naar de shop, die voor de school staat, om nog even wat te kunnen drinken en/of eten. Maar als we dat eerst doen, dan zijn we te laat op school en moeten we in het ‘late comers book’ schrijven. Als Eline in het timebook schrijft, bestel ik alvast drinken bij de shop. Heerlijk is dat, om gewoon rustig en relaxt de dag te beginnen! Op maandag hebben ze ook vaak ‘Esembly’. Dan moeten alle kinderen bij elkaar komen om het volkslied te zingen en naar een speach van ‘the headmaster’ te luisteren. Daarna begint de dag pas echt. Zoals iedere dag heb ik ook vandaag weer lessen gegeven aan die lieve kinderen. Ik vind mijn klasje steeds leuker worden en ik leer de kinderen ook steeds beter kennen. Echt een fijn gevoel dit. Ook doe ik nog steeds iedere dag het register. Dan noem ik de namen van alle kinderen op en kijk ik of ze aanwezig/afwezig zijn. Hierdoor leer ik de namen van de kinderen ook steeds beter onthouden. Ook de band tussen mij en mijn praktijkbegeleidster wordt steeds beter, heel erg fijn dus! Kortom weer een geslaagde stagedag!
14:00-… Eenmaal terug gekomen van stage, is Eline naar Mamadi’s huis gegaan. Ik was eigenlijk wel gesloopt van deze dag, dus besloot om gewoon lekker naar ons huisje te gaan. Thuis aangekomen, ben ik lekker even bij gaan komen door wat te drinken, lekker in het zonnetje te zitten. Daarna heb ik het niet laat gemaakt. Ik was heel moe en gesloopt van de dag en morgen gaat mijn wekkertje ook weer.


Dinsdag 18-03-2014:
7:00-14:00 ‘Piep piep’ wekkertje gaat weer! Pff weer lekker vroeg mijn bedje uit! We maakten ons weer klaar voor nog een dagje stage. Eline en Ik pakten de fiets gingen weer op weg naar school. Toch gek, dat ik voor mijn gevoel vaak hetzelfde typ over stage, maar het toch zelf iedere dag weer anders ervaar. Geen een dag is het zelfde, ook al lijkt dit wel zo. Vandaag was het geen ‘Esembly’ op stage, dus we begonnen dan ook wat eerder met de lessen. Ondertussen vragen ze op mijn stage, in heel mijn grade, al of ik Jolly Phonics kan geven. Op de een of andere manier, vinden de leerkrachten hier ‘Jolly Phonics’ niet zo een leuk vak om te geven, terwijl ik dit juist het leukste vak vind. Heel gek. Vooral ook gek om te zien dat de leerkrachten hier geen doelen hebben. Ze hoeven niets te bereiken en willen de leerlingen ook niet op een hoger level brengen, waardoor ze op het zelfde niveau blijven hangen. Als zij een les niet willen geven, geven ze deze gewoon niet. Niemand die het merkt. Als ik in mijn stageklas geen ‘Jolly Phonics’ geef, weet ik zeker dat dit ook niet wordt gegeven door mijn praktijkbegeleidster. Gelukkig ben ik er dan nog, om dit op te kunnen pakken en deze lessen dan ook over te nemen.
14:00-17:00 De praktijkbegeleidster van Eline was helaas geslagen thuis, waardoor ze heel veel pijn had. Het zag er dan ook niet goed uit, waardoor Eline me kwam vertellen dat ze na schooltijd met haar mee naar het ‘Health Centre’ moest om haar te helpen van haar problemen af te komen. Ik ben daarom na stage ook met mijn praktijkbegeleidster mee gelopen. Altijd wanneer Eline niet mee kan na schooltijd, loop ik met mijn praktijkbegeleidster mee. Dan kletsen we wat onderweg, lopen er nog meer kinderen uit mijn klasje mee, en gaan we vaak ook ergens nog wat drinken met zijn tweeën. Meestal helpt ze me ook met bepaalde dingen om te kunnen kopen op de markt. Vandaag had ik verschillende groenten nodig om te kunnen eten vanavond, en heb ik deze dan ook met haar gehaald. Ik ben ook nog even met haar naar haar huis gegaan. Ook hier heb ik nog even met haar gekletst, en ook met de rest wat in haar compound woont. Daarna heb ik mijn fietsje weer gepakt, en ben ik naar huis gereden.
17:00-…. Toen ik thuis kwam, wist ik niet zo goed of ik al met het eten kon beginnen, omdat ik niet wist of Eline al wel klaar was. Gelukkig was Eline al vrij snel thuis en zijn we begonnen met het klaar maken van het eten. We hadden alles vers. (zoals sla, peen, ui, aardappels) Het zag er echt heel lekker uit. Maar omdat ik niet zo een honger had, had ik eigenlijk niet zo heel veel gegeten (ondanks dat het wel heel lekker was) Na het eten, zijn we gelijk begonnen met het afruimen en afwassen van de borden e.d. Ik heb wel gemerkt, dat je dit gewoon het beste gelijk kunt doen en er niet even mee moet wachten. Want als je wacht, heb je er of geen tijd/zin meer voor of al het ongedierte loopt binnen.

Woensdag 19-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag de laatste stagedag van de week al weer. De headmaster vroeg nog wel naar ons onderzoek vandaag. Hij wil heel graag dat we aan de bibliotheek beginnen, maar voor ons is dit juist bijzaak. Wij hadden hem dan ook uitgelegd dat we eerst achtergrond informatie moeten zoeken en een gedeelte van ons onderzoek over leesonderwijs moeten maken. Gelukkig kon hij dit dan nog wel snappen. Ik snap hem ook wel. Hij ziet natuurlijk niet wat wij doen, en het onderzoek is natuurlijk ook grotendeels buiten school om, dus ziet hij dit ook niet. Als we met de bibliotheek opknappen bezig zijn, ziet hij wel verandering in de zaak. Maar helaas dit moet nog wel even wachten.
14:00-16:00 Vandaag hadden we weer ‘Jolly Phonics training’. Het is altijd heel interessant om te zien, hoe een leraar, andere leraren les geeft. Ook gek om deze manier van lesgeven te zien. Voor ons was dit wel handig. Wij leren d.m.v. deze lessen, het lied van Jolly Phonics steeds beter te zingen en we leren hierdoor ook steeds meer hoe het leesonderwijs wordt gegeven door de leerkrachten.
16:00- toen ik thuis kwam, voelde ik mezelf niet zo lekker en moest ik echt even gaan liggen. Ik voelde dat het niet zo goed met me ging. Wat voelde ik mezelf ineens ellendig zeg. Ik dacht: ‘Ag als ik op bed ga liggen, dan gaat het vast weer wel over’. Niet dus. Op het moment dat ik op bed ging liggen (ik had voor de zekerheid alvast een emmer naast mijn bed gezet), voelde ik het al. Ik hoefde mijn hoofd nog maar om te draaien, en ik moest al over geven. Gelukkig wel in de emmer. Ik zag letterlijk heel mijn avond eten van vorige avond in de emmer liggen. Walgelijk! Op het moment dat ik aan het over geven was, liepen toevallig Eline en Mamadi binnen. Eline voelde hetzelfde, alleen moest niet echt over geven gelukkig. Toen Eline mijn kamer in stapte, wist ze al genoeg en konden Mamadi en Eline me helpen. Zij zorgden ervoor dat ze mijn emmer leegden en me water gaven e.d. Daarna ben ik nog maar een poging gaan doen om te gaan slapen. Maar helaas tevergeefs. Ik heb heel de nacht op gelopen. Heel de nacht moeten overgeven. Toen ik net dacht dat het wel mee viel, kreeg ik helaas er ook nog diaree bij. Fijn! Eline en ik gingen nadenken over hoe dit kon komen, en kwamen eigenlijk er al snel achter dat het wel eens van de sla kon zijn. We hadden hem wel gewassen, maar dan wel in het kraanwater. Oké dit doe ik dus ook nooit meer!


Donderdag 20-03-2014:
7:00- … Vandaag kon ik helaas ook niet uit slapen. Nu zou dat al niet kunnen, omdat ik natuurlijk heel de dag op gelopen heb. Helaas belde Liss nu ook nog dat Milou en Leonie ook ziek waren. Ze belde Eline op, of ze misschien voor ze kon zorgen omdat Liss naar stage moest. Omdat ik ook nog steeds ziek was, moest ik ook mee naar de college. Eenmaal daar aangekomen, ben ik gelijk op Liss haar bed gaan liggen. Milou en Leonie lagen ook op bed. Eline moest als zuster spelen voor ons drieën. Gelukkig vond ze dat geen probleem. Liss was ondertussen al door naar haar stage. Helaas was de wc vandaag ook overbezet. Wanneer iemand op de wc zat, stond ik voor de deur al weer te springen.. En dan nog een probleem: er was geen water vandaag! Dus Eline moest de hele tijd ook nog op en neer lopen om water te halen. En wat dan ook helemaal erg was: ‘Je kon de wc niet door trekken!’. Jeetje wat een lucht! Gelukkig had Eline dan ook emmers water gehaald, zodat we iedere keer de wc konden door trekken met de emmers water. Een beetje improviseren dus. Het echte Gambiaanse leven, Heerlijk! Alleen niet als je ziek bent. ’s Middags kwam Liss ook al weer thuis van haar stage. Liss en Eline zijn ’s avonds uit eten geweest. Zij hadden best honger, terwijl wij daar juist niet aan moesten denken. Ik ben ’s avonds dan ook nog even bij de andere zieke meiden gebleven, en nog wat geslapen. Ik begon mezelf al wel wat beter te voelen. Toen Liss en Eline weer terug waren, hebben Eline en ik mijn slaapspullen bij elkaar gezocht en zijn we weer terug naar onze compound gegaan. Toen ik eenmaal weer thuis was, ben ik gelijk gaan slapen. En hopen dat ik morgen weer helemaal beter ben.


Vrijdag 21-03-2014:
9:00- 12:00 Gelukkig! Ik ben weer helemaal opgeknapt. We hadden intervisie vandaag met Metsje, en wilde hier wel bij kunnen zijn. We zouden om 9:00 uur bij Metsje haar kantoor moeten zijn voor de intervisie. We hebben in deze tijd wel een aantal dingen kunnen bespreken. Het ging vandaag meer over stage. We konden bespreken en vertellen wat we op stage mee gemaakt hadden. Het ging vooral bij ons ook over de taal. De meeste kinderen kunnen alleen ‘Mandinka’. En voor ons wordt dat dan al snel een probleem. We moeten dan altijd onze praktijkbegeleidsters erbij roepen om dingen te kunnen vertalen, zodat we de kinderen ook kunnen begrijpen. Dit werkt niet altijd even fijn. Gelukkig konden we dit wel even kwijt. Ook hebben we gekeken naar oplossingen voor eventuele problemen die zich voor hebben gedaan op school.
12:00-17:00 Na intervisie zijn we gelijk naar huis gegaan. Op vrijdag zijn de andere meiden ook altijd vrij van stage en dat betekend dus: strand! We hebben onze tassen ingepakt en zijn meteen naar de college gegaan. Vanuit daar hadden we weer onze dagelijkse bustaxi’s om in Senegambia te kunnen komen. In Senegambia moeten we dan altijd nog wel een stukje lopen. Helaas is dit niet zonder gesprekjes met verschillende Gambianen. Normaal vind ik dat ook niet zo erg. Maar geloof me: als je naar het strand wilt en het heel warm is, kan het toch wel eens vervelend zijn. Eenmaal op het strand aangekomen, zijn we gelijk het water ingedoken. Het was zo warm vandaag en het water was ook zo lekker! Helaas zijn de golven hier zo ontzettend sterk, dat je niet zomaar een stukje kunt zwemmen. Als je besluit te zwemmen, en even met je hoofd onder water bent, komt er al weer een grote golf aan. Geen tijd om te zwemmen dus. Dan maar een zwembad zoeken de volgende keer! Na het ‘zwemmen’, zijn we lekker gaan bakken. Ook je kleurtje moet je natuurlijk goed bij houden! Na het bakken, kregen we nog een frisse juice na van Lamin.
17:00-… Na de juice, zagen we dat het al etenstijd was. Maar helaas hadden we nog niet gegeten. We hebben onze spullen gepakt, en zijn een restaurant op gaan zoeken. Voor vanavond is dit paradiso geworden. Een heel lekker restaurant, waar je vooral pizza’s kunt eten. ‘Mmm’ dat gaat er wel in! Eenmaal daar gezeten te hebben, moesten we nog kijken of we naar huis konden. Ook dit is altijd maar de vraag. Taxi’s zijn er altijd wel genoeg. Alleen het probleem is altijd, dat je in Senegambia snel als toerist wordt gezien (vooral ’s avonds). En dan betaal je natuurlijk ook toeristenprijzen. Maar gelukkig hebben we Mamadi nog bij ons, die ze wel kan vertellen dat we geen toeristen zijn.


Zaterdag 22-03-2014:
- 10:00-… Vandaag heb ik eerst eens lekker uitgeslapen. Dit wordt een kort dagje voor mij om te vertellen. Ik heb vandaag eigenlijk alleen de huishoudelijke dingen als: afwassen, schoonmaken, kleding wassen, opruimen gedaan. Verder heb ik natuurlijk weer mijn favoriete dagverslagen geschreven.


Zondag 23-03-2014:
10:00-12:00 Vandaag ben ik de ochtend eerst maar eens begonnen met de huishoudelijke taken. Ik heb wel gemerkt, wanneer ik te lang wacht met kleding wassen, er te veel kleding blijft liggen. Het kleding wassen, moet hier met de hand. Ik heb hier nog steeds de juiste draai niet in gevonden. Na iedere 5 kledingstukken die ik was, ben ik helemaal gesloopt en moet ik stoppen. Wat een conditie! Dan kun je wel na gaan dat ik een hele volle stapel met kleding niet in één keer kan wassen. Daarom moet dit ook in gedeeltes gebeuren en moet ik niet te lang wachten met het wassen van mijn kleding.
12:00-… Ook vandaag was voor ons weer een stranddag. Dit is alweer onze laatste weekenddag en daar moeten we dan ook zeker wel van genieten. Gelukkig kunnen we ook wel genieten hier hoor, dus dat zit goed. We zijn met al de meiden weer naar het oude, vertrouwde strand in Senegambia geweest. Dit strand bevalt ons toch het beste en we kennen hier ook iedereen, dus dat is ook wel fijn. Na weer een dagje op het strand te hebben vertoefd, zijn we een restaurant gaan zoeken. We zagen tot onze verbazing, dat er bij club one buiten voetbal was te zien. Maar niet zo maar voetbal namelijk: Barcelona tegen Real Madrid. Dit was wel bekend terrein voor ons en besloten we om hier wat te eten. Na dat we hadden besteld, waren Liss en ik al snel voor de tv te vinden. Toen het eten er was, zijn we natuurlijk wel aan tafel gaan zitten om te eten, maar mijn ogen waren wel op de tv gericht. Eindelijk normale tv met normaal voetbal. Toen we klaar waren met eten, kwam Kevin nog even langs. Het was al en tijdje geleden dat we hem hadden gezien, dus besloot hij om ook even te komen. Omdat Kevin ook een voetbal liefhebber was, ging hij ook mee met mij en Liss om voetbal te kijken. Helaas voelde Milou zich niet lekker en wilde ze graag naar huis. De meiden hadden Lamin gebeld om te vragen of hij de meiden thuis wilden brengen. Gelukkig was dat geen probleem. Milou, Leonie, Mamadi en Eline waren daarom ook met Lamin mee gereden. Liss, Kevin en ik zijn gebleven om de wedstrijd af te kunnen kijken. Toen de wedstrijd klaar was, zijn we met Kevin mee gelopen. We dachten dat hij gewoon met de auto was, maar het bleek dat die kapot was. Hij zou een vriend op bellen, die ons dan wel in Brikama af zou zetten. Die vriend was er al vrij snel. We konden gelijk instappen en zijn met zijn drieën mee gereden naar Brikama. Eenmaal bij de college aangekomen, bleek dat het helemaal niet zo een goede vriend van Kevin was, maar dat het gewoon een taxi was. Helaas, dat was wel jammer. Van goed communiceren hebben ze hier nog steeds niet gehoord. Het bleek dat ik maar liefst 300 Dalassi moest betalen. Normaal denk je: ‘o dat is niet zo veel!’, maar als je de normale prijzen weet, weet je wel dat dit heel veel is. Dit was dus een ontzettende tegenvaller. Als we dit hadden geweten, hadden we kunnen liften (gratis) of voor minder geld een taxi kunnen regelen. Maar helaas, dit kon niet meer. Weer een leer voor de volgende keer.