Malaria!

Maandag 24-02-2014:
7:00-14:00 Om zeven uur ging ons wekkertje weer voor een dagje stage. Eline zou niet naar stage gaan vandaag, omdat ze nog steeds niet helemaal beter was en de dokter had gezegd dat het beter zou zijn als ze een dagje uit zou rusten. Voor mij gelde dit helaas niet. Toen mijn wekkertje ging, draaide Eline nog even lekker om. Toen het kwart voor acht was, vertrok ik op mijn fietsje. Omdat Eline niet naar stage ging, kon ik alleen fietsen en hoefde er niemand achterop. Zo was ik wel sneller op stage. Toen ik op stage kwam, vroeg de headmaster gelijk waarom Eline niet bij me was. Ik had uitgelegd, dat ze nog steeds last van haar keel en stem had en echt nog even niet kon komen. Ik zei er wel gelijk bij dat ze het morgen weer wilde gaan proberen. Toen ik in de klas zat te observeren, vroeg mijn mentor gelijk of ik haar les ‘Jolly Phonics’ wilde geven. Tuurlijk wilde ik dat doen! Ik had alleen de les helemaal niet voorbereidt. Maar volgens mij is dat hier ook helemaal niet van toepassing. Ik vroeg mijn mentor, wat de bedoeling van de les was. Daarna ben ik gelijk begonnen met het geven van de les ‘Jolly Phonics’. Bij dit vak leren de leerlingen de letters en moeten ze hakken/plakken. Het is eigenlijk een soort van ‘Taal’ (in Nederlandse begrippen). Ik ben mijn les begonnen, maar merkte al snel dat veel leerlingen mij niet begrepen, omdat ze niet goed genoeg Engels kunnen spreken. Gelukkig zag mijn mentor dit en greep gelijk in door mijn tekst in het ‘Madinka’ te vertalen voor de leerlingen (Gambiaans). Verder ging mijn les wel goed, en was dit toch wel een leuke ervaring! Toen mijn les klaar was, heeft mijn mentor het weer over genomen. Ze had ook nog een poster liggen die nog niet helemaal af was. Ze had gezegd wat ik nog moest doen, en ben de poster af gaan maken. Zo ging de dag vrij snel, omdat ik heel de dag eigenlijk wel wat te doen had. Toen de school uit was, ben ik weer in mijn eentje naar huis gefietst.
14:00-17:00 Toen ik thuis kwam, wilde Eline ook even haar frustraties aan me kwijt. Ze vond het helemaal niets om een hele dag alleen thuis te zitten. Ook had ze haar telefoon nog steeds niet, en kon de hele dag niets doen. Ze had nog niet zo een saaie dag gehad! En dit kan ik ook goed begrijpen. We hebben dus nog even de tijd genomen om bij te kletsen en eventueel wat op te ruimen e.d.
17:00-…. Voor ’s avonds hadden we afgesproken om naar Mamadi’s huis te gaan, om bij hem te kunnen internetten en ook weer wat bij te kletsen. Toen we eenmaal onderweg waren richting ‘Castle’, hadden we Mamadi opgebeld of hij ook naar ‘Castle’ wilde komen. Toen we eenmaal bij ‘Castle’ waren, zijn we eerst bij het restaurant wat gaan drinken met zijn drieën. Toen we ons drinken op hadden, zijn we naar Mamadi’s huis gelopen. Eenmaal daar aangekomen, kwamen alle kinderen ons weer tegemoet gerend! Echt ons tweede huis hier! De rest van de avond hebben we eigenlijk alleen nog maar besteedt aan het internetten, bijkletsen e.d. Met Mamadi, Eline en de rest van de familie.


Dinsdag 25-02-2014:
7:00-14:00 Het wekkertje ging weer om zeven uur. Nu ging de wekker niet alleen voor mij, maar ook voor Eline. Want Eline ging het vandaag weer proberen op stage. Dus zijn we weer mijn zijn tweeën naar stage gefietst. Eenmaal op stage, mocht ik de les ‘Jolly Phonics’ weer geven aan de kinderen. Nu was het wel een andere lesvorm. Het was nu de bedoeling dat ik de tekst met de woorden wat ze moesten leren, op het bord zou schrijven. Daarna moest ik woord voor woord, zin voor zin, voorlezen. Wanneer de kinderen het een paar keer gehoord hadden, moest ik ze de woorden en zinnen laten herhalen. Gisteren was dat heel anders, omdat ik toen met een lijn en letters moest hakken en plakken. Maar toch was dit ook weer een hele ervaring. De andere leerkrachten gingen vandaag weer koken tijdens de lessen voor in de pauze. Ik wilde graag weten wat ze gingen koken en ben daarom erbij gaan staan om te kijken. Ze maakten spaghetti met speciale kruiden, ui en een sausje. Het zag er heel goed uit. De leerkrachten vroegen gelijk of ik ook wat wilde en of ik ook kon koken. Ik zei dat ik het zeker wilde proberen en dat ik ook wilde opletten hoe ze het maakten. Ik ben er daarom ook bij gebleven, om te kijken hoe ze het gingen maken. In de pauze hadden ze het in een grote schaal op de grond gezet met een aantal stokbroden erbij (voor iedereen één stokbrood). Voor mij hadden ze het in een apart bordje op de tafel gezet en hadden ze ook een stoel voor mij gepakt. Het was wel heel raar om te zien dat de leerkrachten met zijn allen uit één grote schaal aan het eten waren. Na de pauze ging de dag eigenlijk heel snel voorbij. Voor ik het wist was de school al uit. Als het tijd is, zijn de kinderen niet meer te houden. Er gaat dan geen bel. Maar de leerkracht heeft dan geen tijd meer om te zeggen dat het tijd is en de kinderen mogen gaan, want de kinderen gaan uit zichzelf al de klas uit. Ook hier moest ik wel even aan wennen aangezien het in Nederland juist gepast is, dat de leerkracht gewoon de dag afsluit en aangeeft wanneer de kinderen mogen gaan. Na schooltijd heb ik gelijk Eline opgezocht en zijn we naar huis gegaan. Dit keer fietste Eline terug naar huis. Ze vond het wel heel zwaar, omdat ik zwaarder ben dan haar en natuurlijk achterop zat.
14:00-…. Toen we thuis kwamen, hebben we eerst even rustig gezeten en wat gedronken, om bij te komen van de rit in het warme weer. Daarna zijn we even voor school gaan zitten. We hadden voor vandaag namelijk geen plannen gemaakt, en ook besloten dat we een rustig dagje/avondje ervan zouden gaan maken. We zijn verder gegaan aan onze weekverslagen en hebben ook elkaars weekverslagen voorgelezen. Het is soms ook wel interessant wat de ander heeft geschreven over de ervaringen van de dag en om te horen dat twee mensen eigenlijk zo een andere schrijfstijl kunnen hebben. Daarna zijn we naar de bijlage en criteria over het onderzoek gaan kijken. We hadden deze via de mail gekregen en heb hem toen gelijk in een internetcafé op mijn laptop gezet. Zo konden we hem ieder moment van de dag bekijken als we dit wilden. Toen we de criteria aan het bekijken waren, schrokken we wel dat het op eind P3 niveau moest, terwijl ik nog maar in begin P3 zit. We hadden daarom ook gelijk een sms gestuurd naar school om meer duidelijkheid te vragen. We hadden helaas geen internet en konden daarom ook niet mailen.

Woensdag 26-02-2014:
7:00-14:00 Vandaag hadden we weer stage. Dus ons hele ritueel begon weer om zeven uur. Het was vandaag ook wel een beetje anders dan anders. Want toen de school uit was, stond er ineens een hele rij voor een lokaal te wachten. Ik wist helemaal niet wat er op deed en waarom dit was, maar Eline en ik kwamen een Nederlandse student tegen waar we mee zijn gaan praten. Toen we met haar praatte bleek, dat ze tandartsassistente was en hier voor een aantal weken was, om de kinderen op de verschillende scholen weer mooie gebitten te kunnen geven. Ze deden dit gratis, en alle kinderen, volwassen e.d. Mochten in de rij gaan zitten. Het was eigenlijk een soort lopende band werk om te zien. Van de Nederlandse studente mochten we ook even een kijkje nemen in het lokaal waar dit allemaal gebeurde. In het lokaal stonden een aantal tandartsstoelen, gevuld met kinderen die werden geholpen. Wat de tandartsen vooral deden, was: kiezen trekken en verdovingen geven. Tanden vullingen geven, was geen optie zijden de tandartsen (waar we ook nog even mee praatten). Omdat hier niemand zijn tanden goed kan poetsen, zijn de meeste tanden zo erg rot, dat ze alleen nog maar getrokken konden worden. Ik vond dit toch wel zielig om te zien. De kinderen hadden heel erg pijn en de meesten moesten ook heel hard huilen. Maar wel heel mooi om te zien, dat er ook tandartsen helemaal naar Gambia komen om de kinderen hier te helpen (net als wat Eline en ik doen). ’s Middags hadden Eline en ik de Jolly Phonicstraining een keer overgeslagen, omdat we ook de tandartsen wilden zien en spreken. Het is voor ons natuurlijk ook wel heel leuk om nog meer Nederlandse mensen hier te kunnen zien!
14:00-19:00 Toen we thuis kwamen, stonden eigenlijk al vrij snel Mamadi, Liss en Milou bij ons op de stoep. We hadden afgesproken om ’s avonds met zijn allen te gaan eten, maar daar moeten natuurlijk nog wel veel voorbereidingen voor worden gedaan. Daarom waren Liss, Milou en Eline naar de markt gegaan om een aantal boodschappen te doen voor het avondeten. Mamadi bleef gezellig bij om nog even bij te kletsen. Helaas moest Mamadi er al snel vandoor, omdat hij kussens voor ons had laten kopen en hij wilde weten of dit goed gegaan was. Aangezien ik toen alleen was, ben ik maar even op bed gaan liggen. Ik was ontzettend moe en wilde even kunnen rusten. Toen ik eigenlijk nog niet heel lang op bed lag, belde Leonie al. Ze was net op the Gambia College aangekomen vanuit haar stage en wist niet helemaal meer hoe ze naar onze compound moest lopen. Ik ben gelijk uit bed gegaan, en met een zaklamp haar tegemoet komen lopen. Het was al donker, en we hadden ook geen elektriciteit meer..
19:00…. Toen Leonie en ik weer thuis waren, kwamen de meiden ook al weer thuis met alle spullen. Ze hadden sla, tomaat, aardappelen, ei, ui meegenomen. We hebben alles op tafel gelegd en zijn met zijn allen begonnen met het snijden en wassen van alle producten (voorbereidingen). Ik was de sla gaan wassen, andere meiden waren andere producten aan het snijden en Eline was de aardappelen alvast aan het bakken. Toen we bijna klaar waren met het maken van het eten, en het dekken van de tafel, vroeg Eline me nog om de eieren even af te gieten. Ze waren al klaar gekookt, maar moesten alleen nog worden afgegoten. Ik dacht: ‘ach dat doe ik wel even!’. Toen ik de pan met de eieren al vast had, besefte ik pas dat ik gewoon een complete black out had. Ik wist gewoon niet meer wat ik met die eieren moest doen en hoe je die dan moest afgieten. Ik voelde me zo dom! Ik vroeg daarom ook heel beschamend aan Eline of zij a.u.b. de pan met eieren over kon nemen en ze af kon gieten, omdat ik het echt niet meer wist. Natuurlijk zei ik niet dat ik een black out had! Eline pakte de pan aan, met een niet echt leuke blik. Althans: ‘zo vatte ik het op’. Ik ben naar de wc gegaan, en daar compleet ‘ingestort’. Ik kon niet meer stoppen met huilen.. Ik voelde me zo raar en dom en een nietsnut! Toen kwam Eline net aan met de pan eieren, om ze af te gieten. Omdat we geen keuken hebben, moet alles in de badkamer gebeuren. Ze zag me, en zag natuurlijk ook gelijk dat er wat mis met me was. Ik liep door, want wilde me eigen niet laten kennen.. Maar toen ik weer binnen kwam, wist ik weer even niet meer wat ik moest doen. Toen voelde ik gelijk Eline haar hand op mijn rug en haar stem die zei dat het beter was, dat ik gewoon naar bed zou gaan. Ik wilde dit eigenlijk helemaal niet, want ik vond het veel te gezellig met al die meiden. Maar ik had eigenlijk niet echt een keuze nu. Ik liep naar de meiden toe om te vertellen dat ik naar bed ging, omdat het echt even niet met mij ging. Ook dit wilde ik eigenlijk liever niet zeggen.. Zo ben ik helemaal niet! Toen ik dit gezegd had barste ik weer compleet in tranen uit. Ik wilde niet dat de meiden dit zouden zien en merken en draaide daarom maar snel om, en liep snel naar mijn slaapkamer. Toen ik eenmaal op bed lag, kwam Eline nog even bij me kijken en met me praten. Ze wilde graag weten wat er op deed, maar op dit moment kon ik dat gewoon niet zeggen.. Ik wist zelf niet eens wat er met me op deed en waarom ik zo was deze avond. Hoe moet ik dat dan tegen iemand anders zeggen hoe ik me voel? Daarna wilde Eline weer naar de andere meiden gaan en zei dat we er morgen wel over zouden praten, dat dit een beter plan was..

Donderdag 27-02-2014:
....-12:00 Vandaag heb ik vooral veel geslapen. Ik heb eerst uitgeslapen tot ongeveer 12:00 uur. Ik had deze slaap echt even nodig. Omdat ik ziek was, heel warm aan voelde en vooral ook heel erg moe was. Misschien heb ik wel malaria? (dachten Eline en ik)
12:00- 18:30 Om 12:00 uur ben ik toch maar uit bed gegaan. Voor mijn gevoel had ik nog niet genoeg geslapen en was ik nog steeds heel erg moe. Maar ik moest toch een keer uit bed komen. Ik heb wat ontbeten (niet veel) en een beetje rond gelopen. Om ongeveer 14:00 uur merkte ik dacht ik toch te moe was om eigenlijk wat te doen. Ik was vooral heel erg ‘loom’ en ik kon niet veel. Dus ben ik maar naar bed gegaan. Ik heb tot ongeveer 18:30 geslapen.. Heel erg lang dus! Ik was vandaag langer aan het slapen, dan dat ik wakker was geweest.
18:30-…. Om 18:30 uur kwam Mamadi langs. Ik lag nog in bed, maar Eline was wel gewoon uit bed. Mamadi had weer de afternoon shift vandaag en was om 18:00 uur klaar met lesgeven. Eline had hem opgebeld, om te vragen of hij misschien even naar mij wilde kijken. Zij dacht zelf dat ik wel eens Malaria kon hebben (aan de verschijnselen te zien). Toen Mamadi kwam kijken bij mij, zij hij meteen het zelfde. Ze voelde aan mijn hoofd of ik ook warm was, en ik bleek heel warm te zijn (terwijl ik het zelf eigenlijk niet eens merkte). Toen we dit geconstateerd hadden, is Joseph ook naar ons toe gekomen en zijn we naar het Health Centre gegaan. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om te gaan, omdat ik gewoon te moe was. Daarom hadden we ook de taxi genomen, zodat ik niet teveel hoefde te lopen. Eenmaal bij het Health Centre aangekomen, moest ik me melden in een klein kamertje. In dit kleine kamertje zat een ‘dokter’ die eerst mijn gegevens wilde weten. Daarna ging hij mijn temperatuur en hartslag op meten. Schijnbaar is dat normaal om te kijken of dit met de Malaria te maken heeft. En inderdaad, ik had koorts (39 graden). Mijn hartslag was gelukkig wel goed. Toen ik in dit kamertje klaar was, moest ik naar een andere kamer lopen, om bloed af te kunnen nemen. Als ik dan bloed af laat nemen, kunnen ze gelijk zien in mijn bloed of ik Malaria had. Toen ik eenmaal naar de andere kamer was gelopen met Mamadi, Joseph en Eline, viel helaas de elektriciteit weer eens uit. Maar hier hadden ze elektriciteit nodig om bloed af te kunnen nemen. Zonder elektriciteit, geen bloed afnemen. Verschrikkelijk, ook dat nog! Dacht ik. Ik was zo ontzettend moe, dat ik wel kon huilen. Ik moest maar wachten bij deze kamer, totdat de elektriciteit terug kwam, zeiden ze. Niet leuk dus. Joseph en ik bleven bij deze kamer wachten. Mamadi en Eline gingen appels en sinaasappels halen voor mij. Het bleek namelijk dat ik ook een fruit tekort had. Dit konden ze aan mijn ogen zien (ik zou niet moeten weten hoe). Ik ben op de bank gaan liggen, met mijn hoofd op Josephs benen. Omdat ik het zo ontzettend warm had, probeerde hij met een stuk karton te waaien, zodat het minder werd. Ook was ik helemaal bedekt, zodat ik niet weer gestoken kon worden. Pfff wat voelde ik me verschrikkelijk! Na een tijdje kwamen Eline en Mamadi weer terug met appels en sinaasappels. Heerlijk! Dat had ik echt wel even nodig.. Ik ben weer recht gaan zitten en eerst eens even wat fruit gaan eten. Hier knapte ik echt van op.. Maar omdat de elektriciteit inmiddels nog steeds niet terug was, moesten we een andere plek zoeken, waar ik bloed af kon nemen. Gelukkig hadden we nog een andere plek gevonden! Toen ik daar kwam, moest ik nog wel even wachten. Maar gelukkig niet lang. Toen ik daar binnen kwam, zag ik alleen maar een klein hokje. Een hokje met een telescoop, injecties, naalden en heel veel bloedplaatjes met andermans bloed erop. Bah! Toen ik dat zag, wist ik ook al genoeg. Ik had gelukkig mijn eigen steriele naalden bij, en heb ook gevraagd of hij dan mijn naald wilde gebruiken. Ik dacht dat hij ‘gewoon’ bloed af ging nemen, maar hij wilde alleen een vingerprik. Dit was ook al genoeg zei hij. Van de vingerprik, moest er bloed op een plaatje vallen en deze zou hij dan droogblazen en onder een loep leggen. Onder deze loep, zou hij dan kunnen zien of er malaria in mijn bloed zat. Tijdens dat de man bezig was, waren Eline en ik met hem aan het praten. Er kwam uit dat hij dit eigenlijk deed als bijbaantje, geen papieren hiervoor had en hij eigenlijk gewoon nog op school zat. Fijn! Ik heb mezelf gewoon laten prikken door een of andere ‘snotneus’! Dan had ik het beter nog zelf kunnen doen. Na een tijdje vertelde hij, hoe je het kon zien in het bloed. Hij keek door de loep en vertelde me dat ik inderdaad Malaria had. Ook vroeg hij aan Eline of zij ook wilde kijken, om het te bevestigen. Hij wist het dus zelf niet eens zeker! Maar goed, ik had Malaria en moest er maar aan geloven. Ik ben met de anderen naar het hok hiernaast gegaan, om mijn medicijnen op te halen. Ik kreeg een antibioticakuur en dan nog andere medicijnen ervoor. Daarna was ik helemaal gesloopt. Ik kon alleen nog maar denken aan zo snel mogelijk naar huis gaan en naar bed. Mamadi vertelde me, dat ik eigenlijk nog terug moest gaan naar het Health Centre voor meer informatie erover, maar ik kon dit niet meer op brengen. Daarom zijn Joseph en ik alvast doorgegaan naar ons huis. Mamadi en Eline zijn nog wat spullen gaan halen, naar het Health Centre gegaan en naar Mamadi’s huis om eten voor me te halen. Ik ben in de tussentijd nog even op bed gaan liggen. Ik voelde me totaal niet het zelfde meer. Later kwamen Mamadi en Eline ook weer naar ons huis. Mamadi’s zussen hadden eten voor me zitten maken. Zo lief! Maar op dat moment kon ik gewoon niet meer ‘aardig’ zijn. Ik had het echt even gehad! Ik had ook helemaal geen honger en dorst. Eline vertelde me, dat ze nog naar het Health Centre waren geweest. Ook vertelde ze me dat ik er echt nog heen had moeten gaan. Ze had meer informatie gekregen over mijn behandeling. Zo moest ik ook iedere ochtend en avond bij mijn medicijnen O.R.S. innemen. Ook moest ik meer gaan eten en drinken. Veel meer! Maar op dit moment kon ik het niet. Eline moest het letterlijk in mijn mond stoppen en mij dwingen om het te doen, omdat ik het anders echt niet deed. Uiteindelijk had ik wel de helft van het eten op, en nog een aantal bekers water en O.R.S. Toen ik dat op had, zijn de andere meiden ook nog even geweest om Eline op te vangen en ook naar mij te kijken. Maar later kon ik het echt niet meer op brengen. Ik ben de hele dag bezig geweest voor mijn ‘ziekte’ terwijl ik daar eigenlijk veel te moe voor was. Het is mooi geweest voor vandaag! Dacht ik. Ik moest helaas mijn wekker ook zetten voor de volgende dat om 8:00 uur. Want om deze tijd moest ik mijn medicijnen in gaan nemen. Iedere dag om 8:00 ’s ochtends en 8:00 ’s avonds. Pfff maar snel gaan slapen, medicijnen goed innemen en hopen dat ik er snel van af kom!


Vrijdag 28-02-2014:
8:00-13:00 Om 8:00 uur ging helaas mijn wekkertje alweer. Ik moest om deze tijd mijn medicijnen, antibiotica, O.R.S en water weer innemen. Pff veel te vroeg op mijn vrije dag! Dacht ik. Maar het moest toch gebeuren. Ik ben uit bed gegaan, om mijn medicijnen in te nemen, maar ik was eigenlijk nog veel te moe. Toch heb ik geprobeerd er genoeg bij te drinken, zodat ik weer snel aan zou sterken. Toen ik al mijn medicijnen weer ingenomen had, ben ik toch maar weer terug naar bed
gegaan. Ik had nog steeds een beetje verhoging
en was nog steeds niet lekker. Ik heb toen
weer tot ongeveer 12:30 geslapen. Daarna
moest ik wel uit bed, omdat ik wist dat Metsje
om 13:00 bij ons zou zijn voor intervisie. Ik had
mezelf daarom toch maar even snel opgefrist
en omgekleed.
13:00-17:00 Toen Metsje bij ons was, zag ze al
gelijk aan me dat ik Malaria had en me totaal
niet goed en afwezig voelde. We hadden
daarom de afspraak gemaakt dat ik toch maar
voor een paar dagen bij Metsje zou slapen,
totdat ik me beter zou voelen. Eline kon dit ook niet meer aan zo en voor mij was dit ook de beste oplossing. Metsje had daarom gelijk Lamin gebeld, of hij mij op wilde halen. Eline had ondertussen mijn tas ingepakt met slaapspullen en de belangrijkste spullen die ik nodig zou hebben. Toen Lamin was gearriveerd, ben ik ingestapt om naar Metsjes huis te rijden. Metsje had zelf nog een afspraak, en kon niet mee rijden. Eline is gelijk naar de andere meiden gegaan en ook gevraagd om daar te blijven slapen, zodat zij ook niet alleen hoeft te zijn. Onderweg is Lamin nog wel gestopt om nog een aantal soorten fruit te kopen. Toen ik bij hem in de auto zat, zag hij ook gelijk aan me dat ik ook een fruittekort had. Lamin heeft zelf ook al een aantal keren Malaria gehad en wist daarom ook goed te handelen en hoe je hier het beste mee om kon gaan. Toen ik eenmaal bij Metsjes huis was aangekomen, zaten daar twee vrouwen (die tijdelijk bij Metsje woonden) mij al op te wachten. Een van deze vrouwen heeft me gelijk de kamer aangewezen waar ik de komende dagen zou verblijven. Ik heb mijn spullen weggelegd, en ben gelijk gaan slapen. Ik was nu al weer helemaal over vermoeid. Lamin is in de tussentijd een fruithap voor me gaan maken, en joke wat te drinken voor me in gaan schenken. Toen ze me dit brachten ben ik even overeind gaan zitten om het te eten en drinken. Ik had weer eens geen honger, maar het was toch wel fijn om te eten. Ondertussen had Lamin al drie fruithappen gemaakt, en natuurlijk had ik ze allemaal opgegeten. Heerlijk! Ik knapte hier echt wel van op. De rest van de tijd heb ik iedere keer besteed met slapen.
17:00-…. Om 17:00 kwam Metsje vertellen dat ze had afgesproken om uit eten te gaan deze avond met een vriendin. Ze zou wel wat voor me meenemen uit het restaurant, zodat ik ook avondeten zou hebben. Alleen wist ze niet hoe laat ze thuis zou zijn. Dit vond ik ook niet erg. Ik zal toch wel veel slapen deze avond. Dit heb ik ook gedaan. Ik ben nog wel even op Metsje haar computer gegaan, om zomaar op internet te kijken. Daarna ben ik ook gaan douchen. Hier knap ik ook altijd wel van op. En bovenal: ik kon eindelijk eens warm douchen! Dit had ik ook wel gemist. Ik heb dus echt kunnen genieten van deze douche. Toen ik nog even op bed lag, kwamen Metsje en Joke alweer thuis en kon ik gaan eten. Ze hadden pasta voor me meegenomen! Dus dit gaat er natuurlijk altijd wel in. Ik kon al wel merken dat mijn eetlust steeds meer terug kwam. Om 20:00 uur moest ik mijn medicijnen weer in nemen. Ook dit had ik gedaan met genoeg water en ander drinken. Dus ik kon eigenlijk wel zeggen dat ik steeds meer kon drinken. Wat een fijn gevoel is dit zeg! Maar toen ik mijn medicijnen in had genomen, de pasta op had en Metsje en Joke dus ook weer terug waren, wilde ik weer wel naar bed toe. Ondanks dat ik deze dag dus niet veel gedaan had, was ik wel ontzettend moe. Helaas mijn vermoeidheid was nog lang niet over. Maar ik mocht niet klagen al vond ik het zelf. Want mijn koorts was al helemaal weg, mijn eetlust was terug en ik kon ook weer normaal drinken. Gelukkig gaat het wel snel en zal ik dan ook weer snel herstellen! Dacht ik. Ik hoorde van veel mensen, dat het normaal gesproken wel één tot twee weken kan duren voordat je er helemaal vanaf bent. Maar bij mij zag je na twee dagen al verbetering. Ik was een sterke meid werd er mij verteld. Toch wel fijn om te horen!

Zaterdag 01-03-2014:
8:00-….. Om 8:00 uur ging mijn wekker nog een keer. Ik was gelukkig bijna klaar met mijn kuur. Als het goed is moet ik nu nog maar twee keer, en dan ben ik er vanaf. Ik vond het nu niet erg meer om mijn medicijnen in te nemen, omdat ik er al aan gewend was. Metsje sliep nog. Ik moest er helaas wel uit. Naast het innemen van mijn medicijnen, heb ik ook mijn laatste fruithap opgegeten als ontbijt. Een heerlijk ontbijt dus! Toen ik alles weer op had wat ik in moest nemen, ben ik eerst nog even terug naar bed gegaan. Ik was nog steeds wel een beetje moe. Toen ik eenmaal een beetje uitgeslapen was, heb ik eerst even een lekkere warme douche genomen. Ook hier knapte ik heel erg van op. Ik begon me ook al steeds beter en beter te voelen. Na de douche ben ik lekker in de woonkamer gaan zitten om nog even te internetten op Metsje haar laptop en een tijdschrift te lezen. Een lekkere luie zaterdag. Ik merkte wel dat de dag heel snel ging. Tegen de avond voelde ik me al ‘bijna’ helemaal goed. Ik had Metsje verteld dat ik heel graag zo een ‘Gambiaans’ rieten mandje wilde hebben. Toen ze dat wist, vroeg ze of ik misschien naar de graftmarket wilde, omdat ze hier allemaal zelfgemaakte spullen verkopen en ik er nog nooit was geweest. Toen het avond werd, zijn Metsje en ik hier heen gegaan. Ik voelde me zelf al een heel stuk beter. Ik vond het heel erg leuk en interessant om te zien hoe de graftmarket er uit zag, en welke dingen de mensen allemaal konden maken. Zo maakten ze van hout hele beeldjes e.d. Heel mooi! Toen ik mijn rieten mandje had, zijn Metsje en ik met de taxi naar een internetrestaurant genaamd:
‘Eddy’s’ gegaan. Ik wilde graag weer even aan Nederland
herinnert worden, en dit kon hier goed. Ze hadden hier
echt Nederlands eten als: frikadellen, kroketten, friet en
nog veel meer. Heerlijk! Ik knapte ook hier heel erg van
op. Fijn om weer eens Nederlands eten te kunnen eten.
Tijdens het eten, was het weer wel tijd om ook mijn
medicijnen in te nemen, aangezien dat om 20:00 uur
moet. Verschrikkelijk om tijdens het ‘uit eten’, allerlei
medicijnen op tafel te moeten leggen en in te moeten
nemen. Ook kon ik hier lekker even via mijn telefoon op internet en facebook kijken. Toen ik mijn eten op had, had ik ook nog wel zin in een toetje. Ook dit was al heel lang geleden, dat ik dit had gegeten. Toen we alles op hadden, zijn we weer door gegaan. Metsje zag aan me dat ik het weer had gehad en toch nog wel te moe was om dit soort dingen te doen. Ik kon het toch nog niet helemaal aan. Daarom hadden we maar wat meer betaald voor een taxi, omdat ik echt niet meer lang op mijn benen kon staan, laat staan lopen. Toen we eenmaal thuis kwamen, hadden Metsje en ik besproken dat ik hier nu voor de laatste nacht zou blijven slapen. Ik voelde mezelf toch al een stuk beter en als het alleen de vermoeidheid is, kan ik dit ook altijd nog thuis uitzieken. We zijn dus thuisgekomen, en het eerste wat ik deed was mezelf omkleden en naar bed gaan. Ik was behoorlijk vermoeid van deze avond. Maar had wel heel erg genoten van deze avond en het lekker eten.

Zondag 02-0302014
8:00-12:00 Om 8:00 ging mijn wekker voor mijn dagelijkse medicijnen. Vandaag was het dan echt voor de laatste keer, en daarna hoefde ik geen medicijnen meer te slikken. Toen ik alles weer op had, en wat had gegeten ben ik al mijn spullen bij elkaar gaan zoeken. Ik zou vandaag weer naar huis gaan, dus moest er wel voor zorgen dat ik al mijn spullen had. Wanneer ik alles bij elkaar had, ben ik voor de laatste keer hier gaan douchen. Dag warme douche! Dacht ik. Ik moest er dus nog even voor de laatste keer van genieten. Na het douchen, ben ik nog even gaan wachten tot Lamin er klaar voor was om mij weer thuis te brengen. Ik voelde me al stukken beter en kon ook aan mijn lichaam voelen dat ik wat minder moe was. Toen Lamin me uiteindelijk bij mijn compound had gebracht, ben ik nog even wat kleding gaan wassen. Het was voor mij al weer veel te lang geleden dat ik kleding had gewassen, en er was dus genoeg te doen. Eline was niet thuis. Zij had bij de meiden geslapen en het was nog te vroeg om naar hun huis te gaan. Ik wist dat ze gisteren uit geweest waren en dus laat op bed lagen vannacht. Ik dacht daarom ook dat het beste was om tot 12:00 uur te wachten, ook al duurde dit nog best lang. Ik had deze tijd dan ook maar vol gemaakt, door zo veel mogelijk kleding te wassen.
12:00-18:00 Toen het 12:00 was, ben ik naar het huis van de meiden gelopen. Ik klopte aan, maar er deed nog niemand open. Toen had ik Eline maar even gebeld, om te zeggen dat ik voor de deur stond. Het gezicht wat ik zag, toen ze open deed, was onbetaalbaar. Ik kon duidelijk zien dat ze uitgegaan waren en laat op bed lagen vannacht. Wat ik dus ook niet wist, was dat ze eigenlijk nog lagen te slapen. Toen ik eenmaal de slaapkamer van de meiden in kwam lopen, waren de meiden al wakker geworden. We hebben nog even gepraat met zijn allen over de Malaria en het uitgaan. Daarna zijn de meiden uit bed gekomen en zijn we met zijn allen buiten gaan zitten. Ook waren we nog even voor school gaan werken en typen. 's avonds waren Milou, Leonie en ik naar Westphield gegaan. Liss en Eline waren thuis gebleven, omdat zij niet zo een zin hadden. Omdat het al avond was, was het voor ons heel moeilijk om nog taxi te kunnen regelen. Maar door veel liften e.d. Waren we er toch gekomen. Eenmaal daar aangekomen, kwamen we ‘Kevin’ tegen. Milou en Leonie kende hem al, van afgelopen zaterdag met het uitgaan. Ik kende hem nog niet en had me even voorgesteld. Kevin had ook met ons meegegeten bij westphield. We hadden niet alleen gegeten, maar ook internet kunnen gebruiken. Toen we klaar waren met eten, zijn we naar buiten gegaan. Want Kevin had een ‘waterpijp’ besteld. Als je deze besteld bij zo een restaurant, dan word hij voor je klaar gemaakt (hoe jij het wilt) en kan je hem gelijk roken. Heel raar om te zien dat dat gewoon bij een restaurant kan. Ik had het ook geprobeerd. Het was wel goed te doen. Toen de waterpijp er stond, liep Kevin ineens weg en zij dat hij even wat moest halen. Later kwam hij terug met ‘voor ons allemaal’ een gebakje. Hij zij: ‘Jullie zijn dit in Nederland ook altijd gewend’, en gaf het daarom aan ons als toetje. Het was heel lekker, maar het had echt niet gehoeven. Toen we alles ophadden en klaar waren, konden we met Kevin naar huis rijden. Hij wilde ook nog langs onze compound rijden om mijn spullen (matras, slaapspullen) op te halen, in de auto te doen en naar the college te rijden. Dit was echt heel aardig van hem. Toen we de spullen binnen hadden, heb ik gelijk alle spullen geïnstalleerd in het huis. Ik zou voor deze nacht in een apart hokje slapen, omdat er anders geen plek meer was. Voor deze nacht vond ik dat ook niet zo erg, als ik maar niet alleen hoefde te slapen. Toen we binnen waren, hadden we Kevin heel erg bedankt en is hij weer naar huis gegaan. Daarna zagen we dat het al aardig laat was, en waren we toch maar naar bed gegaan met zijn allen.