Visite in Gambia!
Blijf op de hoogte en volg Chantal
22 Mei 2014 | Gambia, Brikama
Maandag 24-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag was het weer zo ver. Om 7:00 uur liep mijn wekkertje weer vrolijk af, voor weer een dagje stage. We hebben ons klaar gemaakt, en zijn gelijk op de fiets gestapt richting school. Het is voor ons toch nog wel een stukje fietsen voordat je er eenmaal bent. Wanneer we een stuk over de markt moeten fietsen, is dit vaak niet zo handig omdat je dan heel veel tijd verliest door zacht te moeten rijden. Hier in het land is het namelijk normaal dat je niet eens meer om je heen kijkt als je de weg over steekt. Het is de bedoeling dat de fietsers en autobestuurders maar gewoon goed uit kijken dat ze niemand aan rijden. Nou geloof me, dat is niet fijn! En zeker ook onhandig! Maar gelukkig, na een tijdje te fietsen, zijn we dan eindelijk op stage beland. En zoals gewoonlijk, gaat Eline dan gelijk naar school om onze namen in het timebook te schrijven en ga ik alvast naar de shop om daar wat te drinken voor ons te halen. Wanneer de school begint en de ‘Essembly’ klaar is, gaan wij ook het schoolplein op. Mijn stagedag begint altijd door de datum van vandaag op het bord te schrijven en de namen in het register op te noemen. Zo weten we gelijk of iedereen aanwezig is. Daarna moest ik mijn briefje met de afwezigen, aan het hoofd van Grade 2 geven. Als ik dit gedaan heb, beginnen mijn lessen pas. Mijn praktijkbegeleidster was eerst met de les: Mathematics begonnen. Toen de les bezig was, zag ik dat een jongen, een enorme wond op zijn voet had van het vallen. Ik heb gelijk de jongen meegenomen en ben plijsters gaan zoeken. Ook heb ik de wond goed afgespoeld en gedroogd. Ik kon het namelijk niet aan zien, dat dat jongetje zoveel bloed op zijn voet had en er niets aan gedaan werd. Verder heb ik ook mijn gebruikelijke lessen weer gegeven. Toen school klaar was, kwam Eline zeggen dat zij langer op school moest blijven, omdat zij dramatraining zou hebben op stage. Ik hoefde niet te blijven, dus nam mijn fiets mee en liep met mijn praktijkbegeleidster mee.
14:00-… Toen mijn praktijkbegeleidster en ik over de markt liepen, wist ik dat ik ook nog twee broeken moest laten maken. Ik had ze al bij me en kon ze aan mijn praktijkbegeleidster laten zien. Zij wist waar ik deze kon laten maken, en zij ook tegen me dat dit niets koste. De broeken had ik een paar weken terug hier in Senegambia gekocht en vond het jammer dat ze dan nu al kapot zouden zijn. We gingen naar de kleding maker, en ik kon er zo op staan te kijken hoe die jongen mijn broeken weer dicht naaide. Dit zo een zelfde naaimachine als mijn oma heeft! Dacht ik. Alleen zie ik er nu jonge jongens achter zitten. Best raar, als je weet dat dit in Nederland nooit zou gebeuren. Toen mijn broeken gemaakt waren, ben ik zoals vanouds nog even met haar mee gegaan naar haar compound. Ondertussen ken ik daar nu ook iedereen wel. Als ik nog maar richting de compound loop, hoor ik haar broers al vanaf een afstand naar me roepen. Toch wel een leuk en fijn gevoel!
Dinsdag 25-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag weer een stagedag. Toen ik op stage kwam, kwamen er al leerkrachten naar mij toe, om te vragen waar ik gisteren middag was. Gisteren middag? Vroeg ik. Ik dacht dat het de bedoeling was dat alleen Eline naar de drama training zou komen en dus uitgenodigd was. Maar het bleek dus ook dat ze op mij hadden gerekend. Ze gingen er dus al vanuit dat ik zou komen naar de drama training, zonder dat ze het eigenlijk aan me gevraagd hadden. Heel raar eigenlijk, maar de mensen hier denken altijd dat je automatisch overal mee mee doet zonder dat ze je het hoeven te vragen. Miscommunicatie dus! We hadden gelijk afgesproken dat ik vandaag na schooltijd, wel naar de dramatraining zou komen.
14:00-16:00 Toen de school uit was, zijn we gelijk naar een lokaal bij grade 2 gegaan om daar de dramatraining te doen met de kinderen van de drama. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, omdat ik het dramastuk niet kende en natuurlijk ook halverwege de dramatrainingen binnen kwam vallen. Dit was voor mij wel even onhandig, maar ik probeerde de het ingestudeerde dramastuk te volgen, zodat ik eventueel nog verbeterpunten op zou kunnen noemen. Ook zag ik dat de groep allemaal kleding hadden meegenomen, om zich ook te kunnen verkleden voor het toneelstuk. Dat maakt het natuurlijk allemaal nog net iets leuker.
16:00- 19:00 Toen de dramatraining voorbij was, zijn we met de fiets naar huis gegaan. De dramatraining duurde eigenlijk nog langer dan tot 16:00 uur, maar omdat we al zo lang op stage waren, hadden we besloten om maar naar huis te gaan. Eenmaal thuis aangekomen, zijn we lekker even bij ons achter gaan zitten, gaan douchen e.d.
19:00-… Omdat Kevin ’s avonds naar de college zou komen om een piercing bij één van de meiden te zetten, waren Eline en ik ook alvast naar de college gegaan. We wilden namelijk heel graag zien, hoe hier in Gambia een piercing gezet zou worden. Toen we bij de college waren, hadden we geprobeerd om Kevin te pakken te krijgen. Hij had ’s middags nog gezegd dat hij ’s avonds wel zou redden en zou kunnen komen. Ook had hij gezegd dat hij alleen nog maar hoefde te douchen en daarna gelijk zou komen. Na uren gewacht te hebben, en nog steeds geen Kevin te hebben gezien, besloten we om hem te bellen en smssen om te vragen waar hij bleef. Iedereen had hem geprobeerd te bellen of smssen, maar hij reageerde nergens op. Toen we al uren hadden gewacht, nog steeds geen Kevin zagen en iedereen ook behoorlijk moe raakte, zijn Eline en ik maar weer terug naar onze compound gegaan. We hadden met de meiden afgesproken, dat wanneer we nog wat van Kevin zouden horen, we elkaar gelijk zouden informeren. Maar zelfs toen ik al een tijdje op bed lag, hoorde ik niets meer. Ook dit is weer typisch Gambiaans, dacht ik bij mezelf. Een tijd afspreken met elkaar, en dan veel te laat komen. Of dan kom je toch gewoon niet?!
Woensdag 26-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag zou normaal gesproken weer de laatste stagedag van de week zijn. Maar ik had besloten om toch maar niet naar stage te gaan vandaag. Het was namelijk vandaag dramacompetitie van school. Dit werd gehouden tegenover de gambia college. Eigenlijk zou ik eerst helemaal naar stage moeten komen, alleen om in het timebook te moeten schrijven, maar we hadden een andere leerkracht gevraagd of zij dit voor ons wilde doen. Toch apart dat ook iemand anders gewoon voor jou in het timebook kan schrijven, en hier niet eens op gecontroleerd wordt. Maarja nog wel even mijn praktijkbegeleidster bellen dat ik niet naar stage kom i.v.m. Drama. Ik vind het wel netjes om mezelf dan toch nog even af te melden, ook al sta ik als aanwezig in het boek. Eenmaal bij de dramacompetitie aangekomen, bleken wij ‘zoals gewoonlijk’ als eerste aanwezig te zijn. De bus met alle kinderen en leerkrachten was nog onderweg. We hadden nog niet ontbeten, dus besloten we maar om dan alvast wat te eten voordat iedereen er zou zijn. Toen we op het plein waren, hadden we eerst nog even de tijd om het toneelstuk nog een paar keer te oefenen en perfect uit te voeren. Daarna werden we geroepen
en moesten de kinderen die meededen in rijen bij
hun eigen school gaan staan. Iedere school werd
vervolgens geroepen om te kijken of alle scholen
aanwezig waren. Daarna werden de regels uit
gelegd, en mocht de eerste groep al naar binnen
om het toneelstuk uit te voeren. De andere groepen
moesten buiten blijven wachten. Wij waren de
tweede groep die naar binnen mocht. Iedere groep
had 15 minuten de tijd om het hele toneelstuk en
het volkslied te doen. Helaas zaten wij buiten de tijd
en konden we net het laatste gedeelte van ons
stukje drama niet meer uit voeren. Toen we klaar waren, moesten we onze spullen weer pakken en weer terug naar buiten gaan, om daar vervolgens te wachten tot alle groepen waren geweest. Als afsluiter moesten we in een zaal gaan zitten met alle groepen, en kregen we de uitslag te horen. Helaas hadden we niet de 1e plaats. Toen we de uitslag te horen kregen, waren we weer naar buiten gegaan om daar nog even met zijn allen te zitten. Een van de leerkrachten is mijn haren in gaan vlechten, omdat ik dit aan haar had gevraagd. We hadden nu niets meer te doen, en wilde nog steeds een keer heel graag mijn haren in laten vlechten.
14:00-16:00 Liss belde ons op of al klaar waren met de drama en of we naar het Health Centre wilde komen. Vandaag zou ze dan toch echt haar navelpiercing laten zetten. Toen ze ons had gebeld, zijn we gelijk een taxi gaan pakken richting het Health Centre. Toen we daar eenmaal aankwamen, was de collega van de meiden: ‘Ams’, de spullen voor het piercen al klaar aan het leggen. Toen hij alles klaar had, moesten we met zijn allen ergens in een hokje naar binnen gaan. Daar zou het dan gaan gebeuren. Er stond alleen een bed en op dit bed lagen dan een schaar, naald, jodium en andere steriele spullen. Het was wel goed om te zien dat het zo steriel gebeurde. Liss moest plat op het bed gaan liggen. Ams ging er bij zitten met een naald. Milou en ik zagen eigenlijk al gelijk dat die naald veel te dun zou zijn, om er vervolgens een piercing doorheen te moeten doen. Maar volgens de anderen zou dit moeten kunnen. Toen hij de naald er doorheen had gedrukt, bleek inderdaad het gat te klein te zijn en moest hij met een dikkere naald er nog een keer in. In totaal duurde het zo een drie kwartier, voordat de piercing er in zat. Toen Ams eenmaal bijna klaar was, belde Kevin op. Hij vertelde dat hij gisteren avond niet kon reageren, omdat hij in de gevangenis was beland. Hij had in zijn auto wiet gebruikt. Drugs is één van de meest illegale dingen in Gambia. Als je niet op past, kun je hier voor lang in de gevangenis belanden. Kevin had dan ook uit gelegd dat ze hem gisteren avond hier mee betrapt hadden en dat hij daardoor mee naar de gevangenis moest. Hij had gelukkig genoeg geld, om zijn borg te kunnen betalen, zodat hij de volgende dag weer uit de gevangenis zou kunnen komen. Toen hij vrij gelaten was, had hij ons ook gelijk opgebeld om het uit te leggen, en dat dat ook de reden was, dat hij niet kon bellen en smssen gisteren avond. Dit verklaarde natuurlijk wel een hoop. Toen we klaar waren in het Health Centre zijn we naar Mamadi’s compound gegaan.
16:00-19:00 De meiden wilden graag internet hebben voor hun
school verslagen, maar zoals je al wel weet is dat in Gambia
vaak ver te zoeken. Daarom hadden ze dan ook gevraagd of
ze naar Mamadi’s compound mochten komen, omdat hij wel
internet thuis had. Eenmaal in de compound aangekomen, zijn
de meiden gelijk op internet gegaan voor hun school. Daarna
mochten we gelijk blijven eten. Zo gastvriendelijk dat ze hier zijn,
heb ik nog niet vaak mee gemaakt. Toen we hadden gegeten en
alles op internet hadden kunnen doen, gingen de meiden weer
op hun fiets richting hun huis. Eline en ik bleven bij Mamadi.
19:00-… De rest van de avond zijn we bij Mamadi thuis gebleven.
Ik ben nog even naar de markt gegaan om nog een broodje te
kopen. Ik kon heel mijn broodje niet op, en besloot om de helft
aan de moeder van Mamadi te geven. Zij is zo een lief mens,
maar eet ook te weinig. Ze is veel te dun en dat is niet goed.
Toen ik mijn broodje gaf, zaten haar kleinkinderen het brood al
uit haar handen te trekken. Ik gaf het nog een keer aan haar, maar ik denk dat ze zelf maar twee happen nam en het vervolgens nog aan haar kleinkinderen gaf. Ik vond dit zo oneerlijk toen ik dit zag. Ik keek gewoon toe hoe ze haar enige eten op dat moment alsnog weg gaf aan de kinderen. Maar helaas. Zo werkt dat wel in dit land..
Donderdag 27-03-2014:
10:00-… Vandaag hebben we eigenlijk niets bijzonders mee gemaakt.. We moesten nog even hard aan onze verslagen werken en daarvoor zijn we naar de college gegaan. Omdat we hier altijd elektriciteit hebben is dat net wat handiger. De meiden waren naar stage dus Eline en ik waren daar alleen om even goed te kunnen werken. Om 14:00 uur waren Milou en Liss thuis van stage. Mamadi en Eline zijn daarna gelijk naar de markt gegaan om inkopen te doen voor het avondeten. Hier is het normaal dat je alles vers op de markt koopt i.p.v. in supermarkten. Toen de meiden weer terug waren, is Eline gaan koken. Ze wilde proberen om weer eens Nederlands eten te maken: ‘Stampot’. Dat was goed geslaagd. Heerlijk! Daarna zijn we alles weer af gaan wassen en op ruimen. Zoals altijd zijn we de rest van de avond ook nog in de college blijven hangen en wat gedronken met de meiden.. Gewoon een lekker rustig dagje dus.
Vrijdag 28-03-2014:
8:00-10:00 Vandaag zouden we weer intervisie hebben met Metsje. We hebben vooral gepraat over de hoofd en deelvragen die we hadden opgesteld, en wat we konden doen om deze vragen te kunnen beantwoorden. Hiervoor waren we ook even naar de bibliotheek geweest. Hier zouden namelijk heel veel boeken staan die we ook zouden kunnen gebruiken. We hadden gekeken, en inderdaad ook een paar goede boeken kunnen vinden. We hadden deze boeken nog niet meegenomen of geleend. We wilden alleen even kijken of het voor ons wel de moeite waard zou zijn, om naar de bibliotheek te gaan voor boeken voor ons onderzoek.
11:00-17:00 Toen we net klaar waren in de bibliotheek werden we al opgebeld door de andere meiden met de vraag of we wilden komen. Ze waren ook bezig met hun project. Voor hun project moeten zij basisscholen bezoeken en allerlei spellen en liedjes verzinnen om te kunnen doen op deze scholen. Alles van dat project stond in het teken van complimenten en lijfstraffen tegengaan. Eline is een liedje gaan verzinnen voor de meiden over complimenten. Verder moest er ook een dramastuk gemaakt worden en ze vroegen of we daar ook mee mee wilden doen. Daarnaast vroegen ze of ze het eventueel ook op onze basisschool konden doen. Natuurlijk kon dat! We zijn ook gelijk met zijn allen het liedje wat Eline had gemaakt, gaan oefenen. Ook was er nog een ander liedje waar je je handen ook bij moet gebruiken. Dit liedje hadden we ook met zijn allen geoefend. Het ging heel goed, en we hadden de liedjes snel onder de knie.
17:00-… Ams had ons in de tussentijd ook gebeld en we hadden afgesproken dat we met al de meiden en Ams uit eten zouden gaan. We hadden afgesproken dat Ams met de auto naar de college zou komen en wij daar dan ook naar toe zouden komen. Ams had eigenlijk een vier persoonsauto. Maar we waren met zijn zessen. Ook dit schijnt allemaal te kunnen in Gambia. Achterin zaten we met zijn drieën en voorin zaten ze ook met zijn drieën. Lekker knus dus! En daar gingen we dan, onderweg naar westfield (fast Ali’s). Dit is toch een van onze goede restaurants met natuurlijk: ‘WiFi’. Hier hadden we lekker heel de avond gezeten en ook nog even nagetafeld. Daarna had Ams ons weer afgezet bij de college, waarna hij zelf weer naar huis ging.
Zaterdag 29-03-2014:
9:00-12:00 Vandaag ons weekend. Maar helaas nog steeds de wekker. We hadden namelijk afgesproken om naar de college te gaan. Omdat Eline mee zou doen met het dramastuk van het project van de meiden, moest zij er op tijd zijn om nog een keer te oefenen met zijn allen. Ik zou eigenlijk niet mee doen, maar was wel mee gegaan om te kijken. Toen ik daar eenmaal was, vroegen ze toch of ik wel mee wilde doen met het dramastuk, maar dan niet te veel hoefde te zeggen. Ik vond dit prima. Als ik ze kan helpen, wil ik dat zeker doen. We zijn gelijk begonnen met het oefenen van het dramastuk. Wij en de meiden wisten nog niet goed wat de bedoeling was, maar de Gambiaanse jongens die er bij waren, wisten het gelukkig wel. Zij legden aan ons uit, en zo wisten wij wat we moesten doen. Na het een paar keer geoefend te hebben, konden we het.
12:00-17:00 Toen de Gambiaanse jongens weer weg waren, en we
niet meer hoefden te oefenen, konden we ons zelf gaan klaar
maken. We zouden namelijk vanmiddag naar een ‘reptilefarm’
gaan. Njambeh en Mamadi waren ook bij ons en wilden ook graag
mee. Toen we ons zelf klaargemaakt hadden, zijn we naar de taxi’s
gelopen. Wij wisten zelf niet zo goed waar we heen moesten, maar
gelukkig wist Mamadi het wel en kon hij ons helpen. Omdat we
met zo een grote groep waren, moesten we onszelf wel splitsen
onder de taxi’s. Maar uiteindelijk zouden we elkaar weer wel terug
vinden. Eenmaal aangekomen, waren er nog meer groepen bezig
waar we mee mee konden lopen. Als eerste kregen we een
schorpioen te zien. Hij zat in een klein bakje, en je mocht hem ook
absoluut niet aanraken. Met zijn staart kan hij jou namelijk steken,
en dat zou niet goed zijn. Toch wel enge beesten hoor die
schorpioenen! Daarna gingen we naar de slangen. We mochten
verschillende slangen vasthouden. De meeste slangen, waren wel kleintjes die je in je handen kon houden. Sommige slangen mochten we niet vasthouden, omdat deze nog gevaarlijk konden zijn. Verder waren er ook schildpadden (in verschillende leeftijden) en baby krokodillen. Ook deze mochten we vasthouden en mee op de foto. Toch wel een hele mooie ervaring! En als afsluiter kregen we een hele grote slang te zien. Deze slang was zo groot dat je hem met minimaal vijf mensen op moest tillen. Te groot voor om mijn nek dus! Toen we naar huis wilden, kwamen we toevallig een grote vrachtwagen tegen. We hielden hem aan en vroegen waar hij heen ging. Toevallig ging hij gelijk naar Brikama, dus dit was natuurlijk heel erg gunstig. We zijn via de band de laadbak in de vrachtwagen geklommen. Zo konden we in de laadbak lekker in de wind zitten. Een heerlijk gevoel was dat..
17:00-… Toen de vrachtwagen ons eenmaal in Brikama had afgezet, zijn we naar huis gelopen. We hadden afgesproken om ’s avonds nog naar Senegambia te gaan, en moesten daarvoor ons zelf omkleden (in warme kleding) en onze malaria spullen inpakken. Daarna zijn we weer terug naar de taxi’s gelopen om daar een taxi naar Senegambia te nemen. Zonder taxi’s kom je dus werkelijk nergens hier! Omdat Joelle en Netty nu ook in Gambia waren, en ik ze natuurlijk heel graag wilde zien, hadden we met ze afgesproken bij duplex (een straat verder dan Senegambia). Wij zouden daar naartoe komen met de taxi en zij zouden vanaf hun hotel daar naar toe komen lopen. Daar ontmoetten we elkaar voor de eerste keer in Gambia. Het was echt een heel vreemd gevoel om mensen die je kent uit je woonplaats in Nederland, dan ook in Gambia tegen te komen! Omdat de meiden nog wat wilden eten, zijn we eerst met zijn allen naar restaurant ‘Eddy’s’ gegaan, om daar wat te kunnen eten. Joelle had een club naast dit restaurant aanbevolen om daar vanavond heen te gaan (poco loco). Maar omdat de meiden zo moe waren, en geen puf meer hadden, was dat er helaas niet meer van gekomen. Dit vond ik natuurlijk wel jammer, maar dat was niet anders. Ik was al heel blij om ze te kunnen zien. Ook had ik tijdens het eten, een tas vol met spullen gekregen van Joelle en Netty. Hier zaten vooral veel etenswaren in, waar ik echt aan toe was. Ook zaten er twee kaarten in van mijn lieve vriendinnen. Dit gaf me wel even een heel warm gevoel! Voor mij was dit zeker een geslaagde avond en ik wist dat ik ze nog wel vaker zou zien in Gambia..
Zondag 30-03-2014:
10:00-13:00 Vandaag kon ik tenminste nog een beetje uit slapen. Ik had voor vandaag geen tijden afgesproken.. Wel zou ik vanmiddag weer naar mijn favoriete plekje: Senegambia, gaan. Ik had met Joelle en Netty afgesproken, dat ik naar hun hotel zou komen. Eerst moest ik natuurlijk mijn standaard rituelen doen als: tas inpakken en met de taxi in Senegambia zien te komen.
13:00-17:00 Eenmaal in Senegambia aangekomen, had ik Joelle gebeld om te vragen waar ze zaten. Joelle was me gelijk tegemoet komen lopen, zodat het voor mij wat gemakkelijker zou zijn. We zijn eerst met zijn tweeen naar het strand gelopen. Daar was Netty ook te vinden. Toen ik aangekomen was, zijn we eerst wat gaan eten bij het strandtentje. Dit was een hele leuke en gezellige strandtent, zeker voor herhaling vatbaar! Daarna zijn we nog even lekker gaan bakken op het strand. Want ook je kleurtje moet je natuurlijk wel bij houden. Na een tijdje werd het toch wel wat kouder op het strand, en besloten we maar om onze spullen te pakken en naar het hotel te gaan. Toen we bij
het hotel aankwamen, zag ik dat ze een
zwembad hadden. Geweldig! Dacht ik. Echt
wat ik even nodig had. We zijn op een bed
gaan zitten en Joelle en ik zijn eigenlijk vrij snel
een duik in het water gaan nemen. Het water
was wel wat kouder dan ik had verwacht, dus
het duurde wel even voordat ik er helemaal in
was. Maar het was zeker de moeite waard.
Toen we zagen dat het eigenlijk al etenstijd
was, besloten we dat Joelle alvast ging douchen
en Netty en ik even naar de ‘Nederlandse’
supermarkt zouden gaan. Ook hier keek ik weer mijn ogen uit. Wat veel Nederlandse producten hadden ze! Ik had daarom ook twee tassen met boodschappen bij me. Toen we weer terug in het hotel kwamen, ben ook ik gaan douchen. Het was al lang geleden voor mij dat ik een warme douche had gevoeld. Ik kon het me gewoon niet eens meer herinneren. Heerlijk! Tenminste het gevoel dat ik echt schoon was.
17:00-… Toen iedereen klaar was, besloten we om als afsluiter van de dag uit eten te gaan in Senegambia. Dat was van het hotel maar 10 Minuutjes lopen. Dus dat was nog wel te doen. We wilden naar het restaurant: ‘Paradiso’ gaan, omdat je hier altijd heerlijk kunt eten! Joelle en Netty vroegen me of ik ‘Chicken Yassa’ kende.. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar volgens hen bleek het heel erg lekker te zijn. Dus voor mij was de keuze al snel gemaakt, wat ik wilde gaan eten. Na het eten zijn Joelle en Netty nog even met mij mee gelopen richting de taxi’s. Omdat het al donker was en ik als enig blank meisje met de taxi mee moest, hadden ze me geholpen om een goede taxi te regelen, voor zo min mogelijk. En dit was nog gelukt ook! Zo was mijn dagje gewoon helemaal geslaagd. Ik zeg: ‘Top!!’.
7:00-14:00 Vandaag was het weer zo ver. Om 7:00 uur liep mijn wekkertje weer vrolijk af, voor weer een dagje stage. We hebben ons klaar gemaakt, en zijn gelijk op de fiets gestapt richting school. Het is voor ons toch nog wel een stukje fietsen voordat je er eenmaal bent. Wanneer we een stuk over de markt moeten fietsen, is dit vaak niet zo handig omdat je dan heel veel tijd verliest door zacht te moeten rijden. Hier in het land is het namelijk normaal dat je niet eens meer om je heen kijkt als je de weg over steekt. Het is de bedoeling dat de fietsers en autobestuurders maar gewoon goed uit kijken dat ze niemand aan rijden. Nou geloof me, dat is niet fijn! En zeker ook onhandig! Maar gelukkig, na een tijdje te fietsen, zijn we dan eindelijk op stage beland. En zoals gewoonlijk, gaat Eline dan gelijk naar school om onze namen in het timebook te schrijven en ga ik alvast naar de shop om daar wat te drinken voor ons te halen. Wanneer de school begint en de ‘Essembly’ klaar is, gaan wij ook het schoolplein op. Mijn stagedag begint altijd door de datum van vandaag op het bord te schrijven en de namen in het register op te noemen. Zo weten we gelijk of iedereen aanwezig is. Daarna moest ik mijn briefje met de afwezigen, aan het hoofd van Grade 2 geven. Als ik dit gedaan heb, beginnen mijn lessen pas. Mijn praktijkbegeleidster was eerst met de les: Mathematics begonnen. Toen de les bezig was, zag ik dat een jongen, een enorme wond op zijn voet had van het vallen. Ik heb gelijk de jongen meegenomen en ben plijsters gaan zoeken. Ook heb ik de wond goed afgespoeld en gedroogd. Ik kon het namelijk niet aan zien, dat dat jongetje zoveel bloed op zijn voet had en er niets aan gedaan werd. Verder heb ik ook mijn gebruikelijke lessen weer gegeven. Toen school klaar was, kwam Eline zeggen dat zij langer op school moest blijven, omdat zij dramatraining zou hebben op stage. Ik hoefde niet te blijven, dus nam mijn fiets mee en liep met mijn praktijkbegeleidster mee.
14:00-… Toen mijn praktijkbegeleidster en ik over de markt liepen, wist ik dat ik ook nog twee broeken moest laten maken. Ik had ze al bij me en kon ze aan mijn praktijkbegeleidster laten zien. Zij wist waar ik deze kon laten maken, en zij ook tegen me dat dit niets koste. De broeken had ik een paar weken terug hier in Senegambia gekocht en vond het jammer dat ze dan nu al kapot zouden zijn. We gingen naar de kleding maker, en ik kon er zo op staan te kijken hoe die jongen mijn broeken weer dicht naaide. Dit zo een zelfde naaimachine als mijn oma heeft! Dacht ik. Alleen zie ik er nu jonge jongens achter zitten. Best raar, als je weet dat dit in Nederland nooit zou gebeuren. Toen mijn broeken gemaakt waren, ben ik zoals vanouds nog even met haar mee gegaan naar haar compound. Ondertussen ken ik daar nu ook iedereen wel. Als ik nog maar richting de compound loop, hoor ik haar broers al vanaf een afstand naar me roepen. Toch wel een leuk en fijn gevoel!
Dinsdag 25-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag weer een stagedag. Toen ik op stage kwam, kwamen er al leerkrachten naar mij toe, om te vragen waar ik gisteren middag was. Gisteren middag? Vroeg ik. Ik dacht dat het de bedoeling was dat alleen Eline naar de drama training zou komen en dus uitgenodigd was. Maar het bleek dus ook dat ze op mij hadden gerekend. Ze gingen er dus al vanuit dat ik zou komen naar de drama training, zonder dat ze het eigenlijk aan me gevraagd hadden. Heel raar eigenlijk, maar de mensen hier denken altijd dat je automatisch overal mee mee doet zonder dat ze je het hoeven te vragen. Miscommunicatie dus! We hadden gelijk afgesproken dat ik vandaag na schooltijd, wel naar de dramatraining zou komen.
14:00-16:00 Toen de school uit was, zijn we gelijk naar een lokaal bij grade 2 gegaan om daar de dramatraining te doen met de kinderen van de drama. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, omdat ik het dramastuk niet kende en natuurlijk ook halverwege de dramatrainingen binnen kwam vallen. Dit was voor mij wel even onhandig, maar ik probeerde de het ingestudeerde dramastuk te volgen, zodat ik eventueel nog verbeterpunten op zou kunnen noemen. Ook zag ik dat de groep allemaal kleding hadden meegenomen, om zich ook te kunnen verkleden voor het toneelstuk. Dat maakt het natuurlijk allemaal nog net iets leuker.
16:00- 19:00 Toen de dramatraining voorbij was, zijn we met de fiets naar huis gegaan. De dramatraining duurde eigenlijk nog langer dan tot 16:00 uur, maar omdat we al zo lang op stage waren, hadden we besloten om maar naar huis te gaan. Eenmaal thuis aangekomen, zijn we lekker even bij ons achter gaan zitten, gaan douchen e.d.
19:00-… Omdat Kevin ’s avonds naar de college zou komen om een piercing bij één van de meiden te zetten, waren Eline en ik ook alvast naar de college gegaan. We wilden namelijk heel graag zien, hoe hier in Gambia een piercing gezet zou worden. Toen we bij de college waren, hadden we geprobeerd om Kevin te pakken te krijgen. Hij had ’s middags nog gezegd dat hij ’s avonds wel zou redden en zou kunnen komen. Ook had hij gezegd dat hij alleen nog maar hoefde te douchen en daarna gelijk zou komen. Na uren gewacht te hebben, en nog steeds geen Kevin te hebben gezien, besloten we om hem te bellen en smssen om te vragen waar hij bleef. Iedereen had hem geprobeerd te bellen of smssen, maar hij reageerde nergens op. Toen we al uren hadden gewacht, nog steeds geen Kevin zagen en iedereen ook behoorlijk moe raakte, zijn Eline en ik maar weer terug naar onze compound gegaan. We hadden met de meiden afgesproken, dat wanneer we nog wat van Kevin zouden horen, we elkaar gelijk zouden informeren. Maar zelfs toen ik al een tijdje op bed lag, hoorde ik niets meer. Ook dit is weer typisch Gambiaans, dacht ik bij mezelf. Een tijd afspreken met elkaar, en dan veel te laat komen. Of dan kom je toch gewoon niet?!
Woensdag 26-03-2014:
7:00-14:00 Vandaag zou normaal gesproken weer de laatste stagedag van de week zijn. Maar ik had besloten om toch maar niet naar stage te gaan vandaag. Het was namelijk vandaag dramacompetitie van school. Dit werd gehouden tegenover de gambia college. Eigenlijk zou ik eerst helemaal naar stage moeten komen, alleen om in het timebook te moeten schrijven, maar we hadden een andere leerkracht gevraagd of zij dit voor ons wilde doen. Toch apart dat ook iemand anders gewoon voor jou in het timebook kan schrijven, en hier niet eens op gecontroleerd wordt. Maarja nog wel even mijn praktijkbegeleidster bellen dat ik niet naar stage kom i.v.m. Drama. Ik vind het wel netjes om mezelf dan toch nog even af te melden, ook al sta ik als aanwezig in het boek. Eenmaal bij de dramacompetitie aangekomen, bleken wij ‘zoals gewoonlijk’ als eerste aanwezig te zijn. De bus met alle kinderen en leerkrachten was nog onderweg. We hadden nog niet ontbeten, dus besloten we maar om dan alvast wat te eten voordat iedereen er zou zijn. Toen we op het plein waren, hadden we eerst nog even de tijd om het toneelstuk nog een paar keer te oefenen en perfect uit te voeren. Daarna werden we geroepen
en moesten de kinderen die meededen in rijen bij
hun eigen school gaan staan. Iedere school werd
vervolgens geroepen om te kijken of alle scholen
aanwezig waren. Daarna werden de regels uit
gelegd, en mocht de eerste groep al naar binnen
om het toneelstuk uit te voeren. De andere groepen
moesten buiten blijven wachten. Wij waren de
tweede groep die naar binnen mocht. Iedere groep
had 15 minuten de tijd om het hele toneelstuk en
het volkslied te doen. Helaas zaten wij buiten de tijd
en konden we net het laatste gedeelte van ons
stukje drama niet meer uit voeren. Toen we klaar waren, moesten we onze spullen weer pakken en weer terug naar buiten gaan, om daar vervolgens te wachten tot alle groepen waren geweest. Als afsluiter moesten we in een zaal gaan zitten met alle groepen, en kregen we de uitslag te horen. Helaas hadden we niet de 1e plaats. Toen we de uitslag te horen kregen, waren we weer naar buiten gegaan om daar nog even met zijn allen te zitten. Een van de leerkrachten is mijn haren in gaan vlechten, omdat ik dit aan haar had gevraagd. We hadden nu niets meer te doen, en wilde nog steeds een keer heel graag mijn haren in laten vlechten.
14:00-16:00 Liss belde ons op of al klaar waren met de drama en of we naar het Health Centre wilde komen. Vandaag zou ze dan toch echt haar navelpiercing laten zetten. Toen ze ons had gebeld, zijn we gelijk een taxi gaan pakken richting het Health Centre. Toen we daar eenmaal aankwamen, was de collega van de meiden: ‘Ams’, de spullen voor het piercen al klaar aan het leggen. Toen hij alles klaar had, moesten we met zijn allen ergens in een hokje naar binnen gaan. Daar zou het dan gaan gebeuren. Er stond alleen een bed en op dit bed lagen dan een schaar, naald, jodium en andere steriele spullen. Het was wel goed om te zien dat het zo steriel gebeurde. Liss moest plat op het bed gaan liggen. Ams ging er bij zitten met een naald. Milou en ik zagen eigenlijk al gelijk dat die naald veel te dun zou zijn, om er vervolgens een piercing doorheen te moeten doen. Maar volgens de anderen zou dit moeten kunnen. Toen hij de naald er doorheen had gedrukt, bleek inderdaad het gat te klein te zijn en moest hij met een dikkere naald er nog een keer in. In totaal duurde het zo een drie kwartier, voordat de piercing er in zat. Toen Ams eenmaal bijna klaar was, belde Kevin op. Hij vertelde dat hij gisteren avond niet kon reageren, omdat hij in de gevangenis was beland. Hij had in zijn auto wiet gebruikt. Drugs is één van de meest illegale dingen in Gambia. Als je niet op past, kun je hier voor lang in de gevangenis belanden. Kevin had dan ook uit gelegd dat ze hem gisteren avond hier mee betrapt hadden en dat hij daardoor mee naar de gevangenis moest. Hij had gelukkig genoeg geld, om zijn borg te kunnen betalen, zodat hij de volgende dag weer uit de gevangenis zou kunnen komen. Toen hij vrij gelaten was, had hij ons ook gelijk opgebeld om het uit te leggen, en dat dat ook de reden was, dat hij niet kon bellen en smssen gisteren avond. Dit verklaarde natuurlijk wel een hoop. Toen we klaar waren in het Health Centre zijn we naar Mamadi’s compound gegaan.
16:00-19:00 De meiden wilden graag internet hebben voor hun
school verslagen, maar zoals je al wel weet is dat in Gambia
vaak ver te zoeken. Daarom hadden ze dan ook gevraagd of
ze naar Mamadi’s compound mochten komen, omdat hij wel
internet thuis had. Eenmaal in de compound aangekomen, zijn
de meiden gelijk op internet gegaan voor hun school. Daarna
mochten we gelijk blijven eten. Zo gastvriendelijk dat ze hier zijn,
heb ik nog niet vaak mee gemaakt. Toen we hadden gegeten en
alles op internet hadden kunnen doen, gingen de meiden weer
op hun fiets richting hun huis. Eline en ik bleven bij Mamadi.
19:00-… De rest van de avond zijn we bij Mamadi thuis gebleven.
Ik ben nog even naar de markt gegaan om nog een broodje te
kopen. Ik kon heel mijn broodje niet op, en besloot om de helft
aan de moeder van Mamadi te geven. Zij is zo een lief mens,
maar eet ook te weinig. Ze is veel te dun en dat is niet goed.
Toen ik mijn broodje gaf, zaten haar kleinkinderen het brood al
uit haar handen te trekken. Ik gaf het nog een keer aan haar, maar ik denk dat ze zelf maar twee happen nam en het vervolgens nog aan haar kleinkinderen gaf. Ik vond dit zo oneerlijk toen ik dit zag. Ik keek gewoon toe hoe ze haar enige eten op dat moment alsnog weg gaf aan de kinderen. Maar helaas. Zo werkt dat wel in dit land..
Donderdag 27-03-2014:
10:00-… Vandaag hebben we eigenlijk niets bijzonders mee gemaakt.. We moesten nog even hard aan onze verslagen werken en daarvoor zijn we naar de college gegaan. Omdat we hier altijd elektriciteit hebben is dat net wat handiger. De meiden waren naar stage dus Eline en ik waren daar alleen om even goed te kunnen werken. Om 14:00 uur waren Milou en Liss thuis van stage. Mamadi en Eline zijn daarna gelijk naar de markt gegaan om inkopen te doen voor het avondeten. Hier is het normaal dat je alles vers op de markt koopt i.p.v. in supermarkten. Toen de meiden weer terug waren, is Eline gaan koken. Ze wilde proberen om weer eens Nederlands eten te maken: ‘Stampot’. Dat was goed geslaagd. Heerlijk! Daarna zijn we alles weer af gaan wassen en op ruimen. Zoals altijd zijn we de rest van de avond ook nog in de college blijven hangen en wat gedronken met de meiden.. Gewoon een lekker rustig dagje dus.
Vrijdag 28-03-2014:
8:00-10:00 Vandaag zouden we weer intervisie hebben met Metsje. We hebben vooral gepraat over de hoofd en deelvragen die we hadden opgesteld, en wat we konden doen om deze vragen te kunnen beantwoorden. Hiervoor waren we ook even naar de bibliotheek geweest. Hier zouden namelijk heel veel boeken staan die we ook zouden kunnen gebruiken. We hadden gekeken, en inderdaad ook een paar goede boeken kunnen vinden. We hadden deze boeken nog niet meegenomen of geleend. We wilden alleen even kijken of het voor ons wel de moeite waard zou zijn, om naar de bibliotheek te gaan voor boeken voor ons onderzoek.
11:00-17:00 Toen we net klaar waren in de bibliotheek werden we al opgebeld door de andere meiden met de vraag of we wilden komen. Ze waren ook bezig met hun project. Voor hun project moeten zij basisscholen bezoeken en allerlei spellen en liedjes verzinnen om te kunnen doen op deze scholen. Alles van dat project stond in het teken van complimenten en lijfstraffen tegengaan. Eline is een liedje gaan verzinnen voor de meiden over complimenten. Verder moest er ook een dramastuk gemaakt worden en ze vroegen of we daar ook mee mee wilden doen. Daarnaast vroegen ze of ze het eventueel ook op onze basisschool konden doen. Natuurlijk kon dat! We zijn ook gelijk met zijn allen het liedje wat Eline had gemaakt, gaan oefenen. Ook was er nog een ander liedje waar je je handen ook bij moet gebruiken. Dit liedje hadden we ook met zijn allen geoefend. Het ging heel goed, en we hadden de liedjes snel onder de knie.
17:00-… Ams had ons in de tussentijd ook gebeld en we hadden afgesproken dat we met al de meiden en Ams uit eten zouden gaan. We hadden afgesproken dat Ams met de auto naar de college zou komen en wij daar dan ook naar toe zouden komen. Ams had eigenlijk een vier persoonsauto. Maar we waren met zijn zessen. Ook dit schijnt allemaal te kunnen in Gambia. Achterin zaten we met zijn drieën en voorin zaten ze ook met zijn drieën. Lekker knus dus! En daar gingen we dan, onderweg naar westfield (fast Ali’s). Dit is toch een van onze goede restaurants met natuurlijk: ‘WiFi’. Hier hadden we lekker heel de avond gezeten en ook nog even nagetafeld. Daarna had Ams ons weer afgezet bij de college, waarna hij zelf weer naar huis ging.
Zaterdag 29-03-2014:
9:00-12:00 Vandaag ons weekend. Maar helaas nog steeds de wekker. We hadden namelijk afgesproken om naar de college te gaan. Omdat Eline mee zou doen met het dramastuk van het project van de meiden, moest zij er op tijd zijn om nog een keer te oefenen met zijn allen. Ik zou eigenlijk niet mee doen, maar was wel mee gegaan om te kijken. Toen ik daar eenmaal was, vroegen ze toch of ik wel mee wilde doen met het dramastuk, maar dan niet te veel hoefde te zeggen. Ik vond dit prima. Als ik ze kan helpen, wil ik dat zeker doen. We zijn gelijk begonnen met het oefenen van het dramastuk. Wij en de meiden wisten nog niet goed wat de bedoeling was, maar de Gambiaanse jongens die er bij waren, wisten het gelukkig wel. Zij legden aan ons uit, en zo wisten wij wat we moesten doen. Na het een paar keer geoefend te hebben, konden we het.
12:00-17:00 Toen de Gambiaanse jongens weer weg waren, en we
niet meer hoefden te oefenen, konden we ons zelf gaan klaar
maken. We zouden namelijk vanmiddag naar een ‘reptilefarm’
gaan. Njambeh en Mamadi waren ook bij ons en wilden ook graag
mee. Toen we ons zelf klaargemaakt hadden, zijn we naar de taxi’s
gelopen. Wij wisten zelf niet zo goed waar we heen moesten, maar
gelukkig wist Mamadi het wel en kon hij ons helpen. Omdat we
met zo een grote groep waren, moesten we onszelf wel splitsen
onder de taxi’s. Maar uiteindelijk zouden we elkaar weer wel terug
vinden. Eenmaal aangekomen, waren er nog meer groepen bezig
waar we mee mee konden lopen. Als eerste kregen we een
schorpioen te zien. Hij zat in een klein bakje, en je mocht hem ook
absoluut niet aanraken. Met zijn staart kan hij jou namelijk steken,
en dat zou niet goed zijn. Toch wel enge beesten hoor die
schorpioenen! Daarna gingen we naar de slangen. We mochten
verschillende slangen vasthouden. De meeste slangen, waren wel kleintjes die je in je handen kon houden. Sommige slangen mochten we niet vasthouden, omdat deze nog gevaarlijk konden zijn. Verder waren er ook schildpadden (in verschillende leeftijden) en baby krokodillen. Ook deze mochten we vasthouden en mee op de foto. Toch wel een hele mooie ervaring! En als afsluiter kregen we een hele grote slang te zien. Deze slang was zo groot dat je hem met minimaal vijf mensen op moest tillen. Te groot voor om mijn nek dus! Toen we naar huis wilden, kwamen we toevallig een grote vrachtwagen tegen. We hielden hem aan en vroegen waar hij heen ging. Toevallig ging hij gelijk naar Brikama, dus dit was natuurlijk heel erg gunstig. We zijn via de band de laadbak in de vrachtwagen geklommen. Zo konden we in de laadbak lekker in de wind zitten. Een heerlijk gevoel was dat..
17:00-… Toen de vrachtwagen ons eenmaal in Brikama had afgezet, zijn we naar huis gelopen. We hadden afgesproken om ’s avonds nog naar Senegambia te gaan, en moesten daarvoor ons zelf omkleden (in warme kleding) en onze malaria spullen inpakken. Daarna zijn we weer terug naar de taxi’s gelopen om daar een taxi naar Senegambia te nemen. Zonder taxi’s kom je dus werkelijk nergens hier! Omdat Joelle en Netty nu ook in Gambia waren, en ik ze natuurlijk heel graag wilde zien, hadden we met ze afgesproken bij duplex (een straat verder dan Senegambia). Wij zouden daar naartoe komen met de taxi en zij zouden vanaf hun hotel daar naar toe komen lopen. Daar ontmoetten we elkaar voor de eerste keer in Gambia. Het was echt een heel vreemd gevoel om mensen die je kent uit je woonplaats in Nederland, dan ook in Gambia tegen te komen! Omdat de meiden nog wat wilden eten, zijn we eerst met zijn allen naar restaurant ‘Eddy’s’ gegaan, om daar wat te kunnen eten. Joelle had een club naast dit restaurant aanbevolen om daar vanavond heen te gaan (poco loco). Maar omdat de meiden zo moe waren, en geen puf meer hadden, was dat er helaas niet meer van gekomen. Dit vond ik natuurlijk wel jammer, maar dat was niet anders. Ik was al heel blij om ze te kunnen zien. Ook had ik tijdens het eten, een tas vol met spullen gekregen van Joelle en Netty. Hier zaten vooral veel etenswaren in, waar ik echt aan toe was. Ook zaten er twee kaarten in van mijn lieve vriendinnen. Dit gaf me wel even een heel warm gevoel! Voor mij was dit zeker een geslaagde avond en ik wist dat ik ze nog wel vaker zou zien in Gambia..
Zondag 30-03-2014:
10:00-13:00 Vandaag kon ik tenminste nog een beetje uit slapen. Ik had voor vandaag geen tijden afgesproken.. Wel zou ik vanmiddag weer naar mijn favoriete plekje: Senegambia, gaan. Ik had met Joelle en Netty afgesproken, dat ik naar hun hotel zou komen. Eerst moest ik natuurlijk mijn standaard rituelen doen als: tas inpakken en met de taxi in Senegambia zien te komen.
13:00-17:00 Eenmaal in Senegambia aangekomen, had ik Joelle gebeld om te vragen waar ze zaten. Joelle was me gelijk tegemoet komen lopen, zodat het voor mij wat gemakkelijker zou zijn. We zijn eerst met zijn tweeen naar het strand gelopen. Daar was Netty ook te vinden. Toen ik aangekomen was, zijn we eerst wat gaan eten bij het strandtentje. Dit was een hele leuke en gezellige strandtent, zeker voor herhaling vatbaar! Daarna zijn we nog even lekker gaan bakken op het strand. Want ook je kleurtje moet je natuurlijk wel bij houden. Na een tijdje werd het toch wel wat kouder op het strand, en besloten we maar om onze spullen te pakken en naar het hotel te gaan. Toen we bij
het hotel aankwamen, zag ik dat ze een
zwembad hadden. Geweldig! Dacht ik. Echt
wat ik even nodig had. We zijn op een bed
gaan zitten en Joelle en ik zijn eigenlijk vrij snel
een duik in het water gaan nemen. Het water
was wel wat kouder dan ik had verwacht, dus
het duurde wel even voordat ik er helemaal in
was. Maar het was zeker de moeite waard.
Toen we zagen dat het eigenlijk al etenstijd
was, besloten we dat Joelle alvast ging douchen
en Netty en ik even naar de ‘Nederlandse’
supermarkt zouden gaan. Ook hier keek ik weer mijn ogen uit. Wat veel Nederlandse producten hadden ze! Ik had daarom ook twee tassen met boodschappen bij me. Toen we weer terug in het hotel kwamen, ben ook ik gaan douchen. Het was al lang geleden voor mij dat ik een warme douche had gevoeld. Ik kon het me gewoon niet eens meer herinneren. Heerlijk! Tenminste het gevoel dat ik echt schoon was.
17:00-… Toen iedereen klaar was, besloten we om als afsluiter van de dag uit eten te gaan in Senegambia. Dat was van het hotel maar 10 Minuutjes lopen. Dus dat was nog wel te doen. We wilden naar het restaurant: ‘Paradiso’ gaan, omdat je hier altijd heerlijk kunt eten! Joelle en Netty vroegen me of ik ‘Chicken Yassa’ kende.. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar volgens hen bleek het heel erg lekker te zijn. Dus voor mij was de keuze al snel gemaakt, wat ik wilde gaan eten. Na het eten zijn Joelle en Netty nog even met mij mee gelopen richting de taxi’s. Omdat het al donker was en ik als enig blank meisje met de taxi mee moest, hadden ze me geholpen om een goede taxi te regelen, voor zo min mogelijk. En dit was nog gelukt ook! Zo was mijn dagje gewoon helemaal geslaagd. Ik zeg: ‘Top!!’.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
